در افراد سالم فقط مقدار کمی از آهن مواد غذایی جذب بدن می‌شود، اما در افراد کم خون از جمله بیماران تالاسمی به علت کم خونی، جذب آهن مواد غذایی بیشتر است.

اگر چه افزایش مقدار آهن در بدن بیماران تالاسمی، به دلیل تزریق خون است، با این حال افزایش جذب آهن از غذا نیز باعث افزایش میزان آهن بدن می شود.بنابراین بیماران بهتر است رژیم غذایی خود را طوری تنظیم کنند که آهن کمتری از غذا جذب بدن شود.

در رژیم غذایی روزانه دو نوع آهن هِم یا HEME IRON (آهن موجود در گوشت) و آهن غیرهِم یا NON-HEME IRON (آهن موجود در مواد غیرگوشتی) وجود داد.

طبق اعلام معاونت آموزش و پژوهش سازمان انتقال خون، «آهن هِم» در انواع گوشت قرمز، ماهی و قسمت های تیره گوشت مرغ و بوقلمون وجود دارد. جگر و قلوه نیز منابع غنی از آهن نوع هِم هستند.آهن هِم به آسانی مورد استفاده بدن قرار می گیرد و جذب آن در بدن زیاد است و به طور متوسط 35 درصد آهن گوشت، جذب بدن می شود.

بنابراین بهتر است بیماران تالاسمی مصرف این مواد غذایی را محدود کرده و به جای گوشت قرمز از پروتئین های گیاهی یا از قسمت های سفید مرغ که حاوی آهن کمتری است، استفاده کنند. جذب آهن هِم کمتر تحت تاثیر ترکیب رژیم غذایی قرار می گیرد. با این حال کلسیم موجود در شیر، ماست، پنیر و خامه، جذب "آهن هِم" را تا حدی کاهش می دهد.

پس بهتر است در طبخ غذا از شیر یا پنیر استفاده شود یا غذای خود را همراه با مقداری ماست مصرف شود.

آهن «غیرهِم» در بسیاری از مواد غذایی وجود دارد، از جمله در زرده تخم مرغ، شکلات، غلات، حبوبات، سبزی ها، میوه ها، ریشه های غده ای (مثل سیب زمینی و هویج)، میوه های خشک مثل کشمش، برگه هلو و آلو و انجیر خشک وجود دارد جذب آن بسیار کمتر از آهن هم است و به طور متوسط حدود 3 تا 8 درصد آن جذب بدن می شود.

جذب "آهن غیرهِم" به راحتی تحت تاثیر سایر غذاها قرار می گیرد به طوری که بعضی از غذاها اگر همراه با غذاهای حاوی "آهن غیرهِم" مصرف شوند، باعث افزایش جذب این نوع آهن و بعضی باعث کاهش جذب این نوع آهن می شوند.

به دلیل وجود "آهن غیر هِم" در بسیاری از غذاها، خودداری از مصرف غذاهای حاوی این نوع آهن مشکل است.بنابراین بهتر است بیماران تالاسمی رژیم غذایی خود را با دریافت بیشتر غذاهایی که جذب آهن غیرهِم را کاهش می دهند و مصرف کمتر غذاهایی که جذب این نوع آهن را افزایش می دهند، متعادل کنند.

ویتامینC عامل افزایش دهنده جذب آهن است. ویتامین C در میوه ها (به ویژه در مرکبات و گوجه فرنگی) و سبزی ها (جعفری، شاهی، شنبلیله، تره، شبت، گل کلم، فلفل دلمه ای و...) یافت می شود. مصرف یک عدد پرتقال یا 100 گرم سبزی خوردن همراه با غذا جذب آهن را دو برابر خواهد کرد.

بنابراین بیماران تالاسمی بهتر است از مصرف میوه ها و سبزی ها به همراه وعده غذایی یا بلافاصله پس از آن خودداری کنند. اما از آنجایی که میوه ها و سبزی ها، حاوی انواع ویتامین ها و آنتی اکسیدان ها می باشند و مصرف آن ها ضروریست، بهتر است در بین دو وعده ی اصلی غذا (به عنوان میان وعده) مصرف شوند.

گوشت قرمز، گوشت پرندگان، ماهی و سایر غذاهایی دریایی نه تنها حاوی مقدار زیادی آهن از نوع هِم می باشند، بلکه باعث افزایش جذب آهن غیرهِم از سایر غذاها نیز می شوند.

سبوس گندم، ذرت ، جو دو سر، برنج و حبوباتی مثل سویا ، لوبیا، عدس و نخود باعث کاهش جذب آهن غیرهِم می شوند. البته باید به خاطر داشت که ویتامین C می تواند این اثر را خنثی کند. بنابراین خوب است که مقدار زیادی غلات در رژیم غذایی روزانه گنجانده شود. چای و قهوه جذب آهن غیرهِم را کاهش می دهند. بنابراین خوب است بیماران تالاسمی به همراه وعده های غذایی یک فنجان چای پررنگ یا قهوه بنوشند.

شیر، پنیر و ماست جذب آهن را کاهش می دهد. همچنین کلسیم موجود در این مواد غذایی برای پیشگیری از پوکی استخوان نیز اهمیت دارد.
بنابراین تا جایی که ممکن است مصرف لبنیات را در رژیم غذایی این افراد گنجانده شود. به خصوص ترکیباتی مانند، شیر قهوه، شیر چای، ساندویچ پنیر، ماکارونی پنیر، شیر برنج و آش ماست برای بیماران تالاسمی مناسب است.

شرایطی وجود دارند که بر خلاف ایده نجات زندگی مشترک کار می کنند. اگر در زندگی مشترک خود، مورد خشونت و بدرفتاری قرار می گیرید، باید آن را تغییر دهید. می توانید همسر بدرفتار خود را در درمان شدن حمایت کنید اما نباید در آن موقعیت باقی بمانید. اگر مکررا خیانت هایی را از جانب همسر خود دیدید، امید نجات دادن رابطه وجود دارد اما شانس آن کم است.


تصمیمات زندگی مشترک
جهت تعیین این که آیا می خواهید زندگی خود را نجات دهید یا خیر، شما و همسرتان باید تصمیمات جدی بگیرید. در درجه اول، هر دو باید مطمئن شوید که هنوز بارقه عشق در وجودتان باقی مانده است. همچنین هر دو باید مطمئن شوید که می توانید هر آن چه موجب بروز مشکل در زندگی شما شده را فراموش کرده و ببخشید. برای مثال، اگر خیانتی وجود داشته است، آیا هر دو طرف می توانند آن را بخشیده و به زندگی ادامه دهند؟

در حالی که شما و همسرتان تلاش می کنید تا تصمیم بگیرید که ازدواج خود را حفظ کنید یا خیر، باید اهداف زندگی خود را مشخص کرده و تعیین نمایید که آیا این اهداف با زندگی مشترک شما هماهنگی دارند یا نه. باید اولویت های خود را تعیین کرده و هر دو انتظارات خود از یکدیگر را به طور موثر مطرح نمائید.


ازدواج و فرزندان
علیرغم آن چه بسیاری از نهادهای دینی به ما آموزش می دهند، فرزندان همیشه دلیلی برای حفظ زندگی مشترک نیستند. در حالی که آن ها باید نقش مهمی را در انتخاب شما ایفا کنند، اگر تنها و عمده دلیل ماندن شما در کنار همدیگر، فرزندان باشد، این زندگی مشترک نمی تواند موفق باشد. برای این که یک زندگی مشترک ادامه یابد، باید حداقل محبت و حس مراقبت بین زوج ها وجود داشته باشد.

اگر عشق، توجه و محبت بین شما و همسرتان مدت هاست که از بین رفته، زندگی مشترک برای هر کسی در آن خانه بویژه برای کودکان، تبدیل به زجر و شکنجه می شود. ناامیدی، خشم و بیزاری در زندگی روزمزه، خانه خواهد کرد و آن جا را به بستری غمگین برای رشد تبدیل می کند. اگر حقیقتا تمامی امیدها از بین رفته اند، برای کودکان بهتر است که با والدینی شاد در دو خانه جداگانه زندگی کنند تا با والدینی غمگین و درمانده در زیر یک سقف.

کمک به حفظ زندگی مشترک
اگر به این نتیجه رسیده اید که نجات زندگی شما میسر است، بسیار مهم است که یکی از شما به نوعی کمک بگیرد. در حالی که تنها تعداد اندکی از زوج ها قادرند بدون کمک زندگی مشترک خود را حفظ کنند، اکثریت نیاز دارند شخص سومی به عنوان میانجی اقدام کرده و در حل و ترمیم مشکلات به آن ها یاری رساند.

با این که کتاب ها و فیلم های ویدئویی خودیاری می توانند راهنمای خوبی باشند، اما بهترین روش، مراجعه به یک مرکز مشاوره ازدواج معتبر برای کمک به بهبود روابط زوجین است. اگر از لحاظ مالی در تنگنا قرار دارید، به دنبال سازمان های مذهبی یا دولتی باشید که مشاوره ارائه می دهند.

پاسخ: حتی اگر سالهاست ورزش نکرده اید، هرگز دیر نیست.

در تحقیقی مشخص شد که افراد بزرگسالی که فعالانه ورزش می کردند یا تحرک بدنی داشتند احتمال عمر بیشتر را در خود افزایش دادند. ورزش سلامتی مغز را تقویت می کند و در مجموع کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.

بر خلاف عقیده عام، متابولیسم سوئیچی نیست که بتوان آنرا خاموش و روشن کرد. چه ورم روماتیسم داشته باشید یا نوعی دیگر، فرقی نمی کند، می توانید ورزش کنید، و ماهیچه های خود را قوی سازید. در تحقیقی از ??? نفر که دچار ورم مفاصل بودند خواسته شد در تحقیق شرکت کنند. برای یک گروه داروهای NSAIDs تجویز کردند، از گروه دوم هم خواسته شد ? هفته ورزش کنند. درد زانو در گروه دوم به همان نسبت گروه اول کاهش یافت.

درد در این گونه افراد موجب می شود فرد به راحتی نتواند فعالیت داشته باشد، و تنها مشکل همین است. و به نوبه خود فرد بی تحرک می شود و در نهایت ماهیچه ها ضعیف می گردند و فشار روی مفاصل آسیب پذیر بیشتر می شود. لذا، در این صورت به خاطر ورم، ورزش شرایط را بدتر می کند.

طبیعی است که دچار این ترس شوید که با ورزش ورم مفاصل بدتر می شود. اما تحقیقات عکس این قضیه را نشان می دهند. در ژورنال Physiology & Behavior گزارش شد که ورزش عملکرد ماهیچه را در بیماران روماتیسمی بهبود می بخشد و هرگز اوضاع را وخیم نمی سازد.

اگر چه کنار گذاشتن ورزش یا تغییر رویه، منطقی به نظر می رسد، اما برای بیماران با ورم مفاصل لازم است که حتی با وجود درد ماهیچه های خود را به کار اندازند. باید با پزشک خود مشورت نمایید، اگر امکان دارد با یک پزشک ارتوپد، تا توصیه لازم را به شما ارائه کند.



واقعا چه باید کرد؟

متخصصان توصیه می کند که این گونه افراد باید برخی ورزش های انعطاف پذیری را در برنامه خود بگنجانند تا میزان جنبش در مفاصل و انعطاف پذیری در ماهیچه ها ترفیع یابد. ورزش هایی همچون وزنه برداری یا قلبی عروقی توصیه می شوند. در این ورزش ها حرکات انعطافی و استحکامی وجود دارند و خیلی از آنها را می توان نشسته روی صندلی انجام داد. و نیز کلاسهای شنا و ایروبیک مناسب هستند.

تحقیقی مشخص ساخت که افراد ورم مفاصلی با شرکت در کلاسهای شنا یا دیگر ورزش های سنتی، درد زانوهای خود را کاهش داده بودند. خیلی از کلاسهای شنا برنامه های خاصی را دنبال می کنند.

اختلاف در زندگی زناشویی ممکن است ناخوشایند به نظر برسد اما در حقیقت اگر با آن درست برخورد کنیم روابط را به سطح بالاتری از همکاری و سرزندگی سوق می دهد. به جای اینکه اختلاف علامت پایان رابطه باشد می توان آن را کاتالیزوری برای تغییرات مثبت و کشف چیزهای جدید در رابطه دانست. به روش های ملموس زیر توجه کنید.

در این موارد اختلاف می تواند سبب تغییرات مثبت در رابطه شود. مهم ترین نکته در دستیابی به نتیجه مثبت از یک جر و بحث تند تغییر زاویه دید است. در طول گفت وگو با همسرتان همیشه به خاطر داشته باشید هر دو با هم اختلاف دارید، طرف مقابل هم جنبه های مثبتی دارد، همه مشکلات را به گردن او نیندازید.

? اختلاف نشانه مشکل دیگری است


پرهیز از اختلاف در زندگی زناشویی این واقعیت را تغییر نمی دهد که مساله ای در زندگی زناشویی تان هست که باید به آن رسیدگی شود. اختلافات که بالا می گیرد دلیل بر این است که زن و شوهر باید وقت بیشتری با هم بگذرانند.

در غیر این صورت فاصله بیشتری بین آنها ایجاد می شود و بیشتر از هم دور می شوند. اختلاف باعث از نو پیدا شدن ارزش های مهم می شود و کمک می کند زن و شوهر برای یک هدف مشترک دوباره با هم متحد بشوند. هنگامی که در زندگی زناشویی اختلافی پیش می آید طرفین ممکن است دریابند وقت آن رسیده که نقش های کنونی خود را کنار بگذارند و نیز انتظارهایی را که از طرف مقابل دارند تغییر بدهند.

اختلاف معمولاً نشان دهنده این است که زن و شوهر روش های قدیمی با هم بودن را پشت سر گذاشته اند و باید پیوسته برای رابطه خود دوباره برنامه ریزی و آن را احیا کنند.

اختلاف زناشویی

? مشاجره به سبک جدید


تصور کنید هنگامی که بین زن و شوهر مشاجره ای درمی گیرد، اگر زیادی پیگیر یا حتی هیجان زده باشید ممکن است چه اتفاقی بیفتد؟ پاداشی که می گیرید صمیمیت بیشتر، دوستی عمیق تر و رابطه متقابل رشدیافته تر است. پنج نکته کمکی زیر را برای استخراج طلای موجود در اختلافات زناشویی به یاد داشته باشید:

از وسوسه سرزنش دیگری بگریزید، دنبال نتیجه گیری هایی باشید که فرصت های خوب نهفته در اختلافات را نمایان کند. فکر کنید اگر این موقعیت می بایست توجه شما را به چیزی کاملاً به دور از مشکل تان جلب می کرد، آن چه می تواند باشد.

از رویاها، خواست ها و ارزش هایی که ممکن است ورای این اختلاف نهفته باشد از همسرتان سوال کنید. «این مساله چه اهمیتی برای تو دارد؟»

درباره انتظارات تان که برآورده نشده یا رویاهایی که از آنها ناامید شده اید و شما را بسیار غمگین کرده خیلی راحت و صادقانه صحبت کنید. «چیزی که واقعاً مرا ناراحت کرده این است که…»

به جای شکایت کردن و غر زدن درخواست خود را مطرح کنید. واضح و مستقیم درباره چیزی که می خواهید صحبت کنید و بی خود درباره چیزهایی که دوست ندارید داد سخن سر ندهید.

منصف باشید و حتی اگر دو درصد از حرف های طرف مقابل درست است آن را پیدا کنید. هیچ کس صددرصد درست نمی گوید و هیچ کس هم صددرصد اشتباه نمی کند. فصل مشترک بین درست ها را پیدا و بر آنها تاکید کنید.

و بالاخره به خودتان اعتماد داشته باشید، به همسرتان اعتماد کنید و آگاه باشید چه اتفاقی دارد در رابطه تان می افتد چون شاید هنوز ندانید این اختلافات دارد شما را به کجا می رساند. هنگامی که موفق به درک فرصتی که پیش آمده شدید و کاملاً صادقانه خودتان را محک زدید و مشتاقانه در پی کشف چیزهایی باشید که برای همسرتان اهمیت دارد در همه جنبه های رابطه زناشویی تان رضایتمندی بیشتری احساس خواهید کرد.

? برای بگومگو آمادگی داشته باشید


وقتی دو نفر در کنار هم قرار می گیرند مسلم بدانید که اختلاف سلیقه و درگیری به وجود می آید. این کاملاً طبیعی است و نیاز به تغییر و تکامل را نشان می دهد. اگر به این امر آگاه باشید می توانید از قبل برای اختلافات برنامه ریزی کنید و برای آن آماده باشید. بعد از آن برای رسیدن به توافقاتی که می خواهید استفاده کنید. به یاد داشته باشید خیلی آسان تر است که برای اختلاف آمادگی داشته باشید تا اینکه کاملاً در آن غرق شده باشید و بعد بخواهید از آن استفاده کنید. اختلاف قسمتی طبیعی از هر رابطه ای است و بیشتر اوقات نشانه تمام شدن عمر رابطه نیست. باید به اختلافات زناشویی خوشامد گفت چون نشانه ای برای تلاش برای رابطه ای بهتر و تکامل یافته تر و راهی برای فهم متقابل عمیق تر است.

? از رودررویی با همسرتان نهراسید


«من از جر و بحث متنفرم»، «ما نمی توانیم مشکلات مان را خوب حل کنیم، پس اصلاً وارد مشاجره نمی شویم»، «من می گذارم او خودش هر کاری دلش می خواهد انجام بدهد».

گوش کردن، صحبت کردن، برقراری ارتباط، حل مساله، تصمیم گیری مشترک… اینها لازمه ارتباط بین زن و شوهر هستند. رابطه بدون مهارت های ارتباطی و اختصاص زمان مفید برای صحبت درباره مسائل مشترک خیلی زود به دردسر می افتد و منجر به شکست می شود.

به خصوص زوج هایی که شغل های پراضطراب دارند بیشتر باید به این مساله توجه کنند. خیلی زن و شوهرها با هم حرف نمی زنند چون می خواهند از اختلاف و مشاجره بپرهیزند. عقیده نادرستی رایج است که اختلاف و درگیری بد است. یکی از دلایل اصلی اختلافات خانوادگی این است که زن و شوهرها نمی توانند با مسائلی که برایشان پیش می آید، روبه رو بشوند. ممکن است داد و بیداد راه بیندازند اما نمی توانند با صداقت و احترام متقابل با مشکل اصلی مواجه بشوند. انگار اختلاف و برخورد با یکدیگر بی ادبی است.

در حالی که اختلاف و برخورد طبیعی و نشانه سلامت رابطه است. زن یا شوهری که باعث ایجاد اختلاف می شود، آدم بدی نیست و کار غلطی انجام نداده است. اختلاف فتح بابی برای مکالمه و حل مشکلات است. از اختلاف و درگیری نترسید.

هدف تان نباید پرهیز از درگیری باشد بلکه باید ابزار تکیه کردن بر اختلافات و حل آنها را یاد بگیرید تا بتوانید زندگی خود را دوباره بر اساس آموخته های جدید سازمان دهی کنید. بعضی زن و شوهرها فکر می کنند اگر اختلاف عقیده خود را بروز بدهند رابطه شان در معرض نابودی قرار می گیرند. بنابراین از درگیری فرار می کنند یا ابزارهای ناکارآمدی را به کار می گیرند که مشکل را سریع اما سطحی حل می کند.

مصالحه یا به اجبار قبول کردن خواسته همسر دو تا از این ابزارهای ناکارآمد هستند. معمولاً اگر به زن و شوهری که اختلاف دارند توصیه شود به خاطر دیگری کوتاه نیایند، تعجب می کنند. مگر مصالحه لازمه زندگی مشترک نیست؟

واقعیت این است که تصمیم هایی که بر اساس مصالحه گرفته می شوند فاقد خلاقیت لازم هستند و معمولاً پایدار نمی مانند. مطمئناً هرچند وقت یک بار لازم است یکی از زوجین مصلحت اندیشی کند و بر سر مساله ای با دیگری کنار بیاید اما درباره تصمیمات مهم مصالحه ممکن است عصبانیت و مقاومت به بار بیاورد. مصالحه معمولاً نتیجه این است که هر دو نفر درباره مساله ای واداده اند تا با هم به توافق برسند و تصمیم نهایی هم نسخه تعدیل شده دو نظر و عقیده قوی و محکم است.

اگر بخواهید از زیر بار اختلاف و درگیری فرار کنید، مصالحه روش بسیار خوبی است. به نظر می رسد با مصالحه می توان اغتشاش ها را فرو نشاند و هر دو طرف را راضی و خوشحال کرد، اما آنچه واقعاً اتفاق می افتد این است که هر دو طرف احساسات خود را زیر پا می گذارند. ممکن است یکی از زن و شوهر از مصالحه رنجیده باشد و منتظر دستاویزی باشد تا ثابت کند تصمیم گیری غلط بوده و باید بر اساس نظر او تصمیم می گرفتند.

دیگری ممکن است فکر کند کار کاملاً درستی انجام داده که نظرش را به همسرش تحمیل نکرده اما هنگامی که مصالحه نتیجه رضایتبخشی دربر نداشته باشد او هم احساس ناخشنودی می کند. کمی روی این موضوع فکر کنید تا خودتان دریابید تصمیمات مشترکی که بر اساس مصالحه گرفته اید چقدر دوام داشته اند.

قبول اجباری یا مجبور کردن دیگری به پذیرش عقیده یکی دیگر از راه های پرهیز از اختلاف در روابط بین زن و شوهرها است. ممکن است زن یا شوهر، هر کدام که توانایی قانع کردن دیگری را دارد، دیگری را وادار به پذیرش نظر خاصی بکند.

در حالی که معنی پذیرش این نیست که او هم آن نظر را قبول دارد. در حقیقت نفر دوم فقط برای پرهیز از جنگ و دعوا وانمود به پذیرش کرده و تسلیم شده است. پس اشتباه نکنید. نه همسرتان را وادار به پذیرش نظر خودتان بکنید و نه به زور نظر او را بپذیرید. به این ترتیب اختلاف تان حل نمی شود و بدتر از آن اینکه مشکل پنهان می شود و روزی عمیق تر سر باز می کند. اگر وقتی را برای صحبت کردن با همسرتان اختصاص ندهید، اگر به پرورش رابطه تان اهمیت ندهید و اگر از اختلافات سازنده و برخوردهای سالم طفره بروید رابطه تان دیر یا زود فرو می پاشد. پس از همین الان دست به کار بشوید و مهارت های ارتباطی خود را تقویت کنید. از وقت خود خوب استفاده کنید و رابطه ای معنی دار و دوستانه با همسرتان ایجاد کنید.


? اگر اختلاف خوب است چرا حال مان را بد می کند

اختلافات زناشویی طبیعت دوگانه و متضادی دارد. بسته به اینکه چطور با آن کنار بیایید، ممکن است سازنده یا مخرب باشد. ممکن است فکرهای جدید و خارق العاده و زاویه دیدی تازه درباره چیزی که تاکنون به آن توجه نکرده اید برایتان به ارمغان بیاورد. اما اگر درست با آن برخورد نکنید ممکن است باعث دل شکستگی و خرد شدن عزت نفس و غرور آدم بشود.

مشکلی که زن و شوهرها در اختلافات زناشویی دارند خود اختلاف نیست بلکه بیشتر روش برخورد افراد با احساسات شان است که متاسفانه جزء جدانشدنی اختلافات است.

اشتباه بیشتر مردم این است که بدون اینکه بفهمند کدام احساس شان درگیر ماجرا است سعی می کنند مشکل را به طور مجرد حل کنند. آنها مشکلات را له می کنند و حین این کار احساسات خودشان را هم که به آن مشکلات آویخته له می کنند. درست است که این کار مشکلات را از سر راه کنار می زند اما به احساساتی که در آن دخیل هستند آسیب می رساند. به همین علت است که بگومگوهای زناشویی حال شما را بد می کند. این مشکل از تمرکز بیش از حد بر مشکل به جای احساسات درگیر در آن ناشی می شود.

ویتامین A:


این ویتامین برای پوست و مو ضروری است. ویتامین A در جگر، قلوه، زرده تخم‌مرغ، شیر و انواع سبزی­‌های دارای برگ سبز مثل اسفناج و سبزی‌های زرد و نارنجی مثل هویج (در یک هویج بزرگ به مقدار ? هزار واحد یافت می‌شود) و برگ‌های سبزتر مثل کاهو یافت می­‌شود….

ویتامین B:

این ویتامین ضدچربی مو و ضدآکنه است. منبع مهم آن در خمیر ترش (مایه خمیر است.)

مشکلات پوستی از قبیل آکنه (مخصوصاً آکنه روزاسه)، ورم پوست، اگزما، و زخم‌ها با مصرف ویتامین B2 بهبود می‌یابد.

ویتامین B2 را در مخمر آب‌جو، شیر خشک، گردو، عسل، اسفناج، سفیده تخم‌مرغ، خربزه و بلوط می‌توان پیدا کرد. نیاز روزانه ? میلی‌گرم است.



ویتامین B5 ضدخشکی بیش از اندازه و پوسته‌پوسته شدن پوست است و بهبود زخم را مخصوصاً بعد از جراحی، تسریع می‌کند. بهترین منابع ویتامین B5 عبارت‌اند از مخمر آب‌جو، نان، غلات و حبوبات، قارچ، لوبیای خشک و نخود، آواکادو، ماهی، مرغ، آجیل (فندق، گردو)، بادام‌زمینی، گل کلم، شیر و پنیر، سیب‌زمینی، پرتقال، موز و تخم‌مرغ.

ویتامین B6 برای از بین بردن خشکی مو و برای مغز مفید است. همچنین کمبود آن باعث التهاب (قرمزی، ورم، درد)، دهان، ترک و خشک شدن لب‌ها می‌شود و آن را در جوانه گندم به راحتی می‌توان یافت. مرغ، ماهی و تخم‌مرغ غنی‌ترین منابع غذایی ویتامین B6 هستند.


ویتامین C:

این ویتامین در میوه‌ها و سبزیجات تازه وجود دارد و سبب تولید کلاژن می‌شود و سبب رفع لکه‌های پوست و جلوگیری از پیری زودرس می‌شود و از طرف دیگر تولید ویتامین E را افزایش می‌دهد.

اثر ضدالتهابی این ویتامین تأثیر مفیدی در درمان بیماری‌هایی چون اگزما و پسوریازیس دارد. می‌توان آن را در بسیاری از میوه‌جات و سبزیجات پیدا کرد: پرتقال، فلفل سبز، هندوانه، خربزه، گریپ‌‌فروت، گرمک، توت‌فرنگی، انبه و گل‌کلم.