پرده‌برداری فردوسی‌پور از مافیای فوتبال ایران

مافیای فوتبال همچنان در کشورمان آزادانه فعالیت می‌کند و در شرایطی که بسیاری از مردم شریف و عزیزمان، با مشاغل آبرومند و تلاش شبانه‌روزی از مشکلات اقتصادی رنج می‌برند، برخی سودجو، تنها به دلیل روابط پشت پرده به درآمد هنگفتی می‌رسند.../ در این وادی، هر کس از راهی منبع درآمدی دارد و برخی کاری به حلال و حرام آن ندارند و... شاید به قهرمانی برخی تیمها هم باید به دید تردید نگاه کرد!

سرویس ورزشی «تابناک» ـ شب گذشته، شاهد مفیدترین و در عین حال متأثرترین برنامه نود در سال‌های اخیر بودیم.

در این برنامه، عادل فردوسی پور، به ماجرای فساد در فوتبال پایه کشور و رخدادهای عجیب و غریب آن پرداخت. این برنامه با حضور رسول کربکندی و مجید جلالی روی آنتن شبکه سوم سیما قرار گرفت و واقعیت‌های تلخ و در عین حال واقعی از فوتبال کشور را به نمایش گذاشت.
همچنین در این برنامه، از حاج رضایی، کارشناس فوتبال گرفته تا بازیکنان گول خورده، با برنامه 90 مصاحبه کردند که به دنبال آن، عابدینی مدیر داماش، فریادشیران مربی فوتبال، نعیم آبادی پیشکسوت فوتبال، علی قربانی بازیکن فوتبال و چندین بازیکن دیگر فوتبال از وجود مافیای فوتبال در ایران پرده برداشتند.

افزون بر این، سرهنگ امیدی، معاون مبارزه با جعل و کلاهبرداری پلیس آگاهی، مهمان تلفنی برنامه نود بود. وی درباره بحث فساد در فوتبال گفت: «پلیس آگاهی، این اجازه و توان را دارد که وارد این ماجرا شود» که به دنبال آن، رسول کربکندی و جلالی، دو پیشکسوت فوتبال ایران هم سخنان این افراد را تأیید کردند.

پدیده شوم دلالی و واسطه‌گری در فوتبال ایران پس از اقدام شجاعانه و بهنگام نیروهای امنیتی و اطلاعاتی در چند سال گذشته به کمترین میزان رسیده است، به گونه‌ای که بساط دلال‌هایی که در برخی روزنامه‌ها رسوخ کرده بودند و از قدرت کاذبی در رسانه‌ها نیز برخوردار بودند، برچیده شد.

بنا بر این گزارش، اواخر سال 87 با دستگیری چند نفر از کسانی که دست‌های آلوده‌ای در فوتبال ایران داشتند، پرده از مافیای فوتبال برداشته شد تا مبارزه با پلیدی‌ها در این رشته وارد دور تازه‌ای شود. در فاز اول این حرکت، شماری دلال فوتبال، مربی، مدیر و چند خبرنگار از سوی وزارت اطلاعات و قوه قضاییه دستگیر شدند تا شوک این دستگیری‌ها برای مدتی هم که شده، در این تجارت سیاه فوتبالی متوقف شود؛ هر چند با فعالیت شدید ستاد منشور اخلاقی فدراسیون فوتبال، برخی از مربیان صاحب‌نام نیز به‌ واسطه داشتن چنین پرونده‌‌های کثیفی در فوتبال، اجازه فعالیت در لیگ برتر را نیافتند، ولی متأسفانه از آن روز به بعد، این مورد مهم دیگر پیگیری نشد و دوباره واسطه‌های بی‌رحم در عرصه فوتبال عرض اندام می‌کنند.

بنابراین، فیفا برای جلوگیری از ورود پدیده دلالی به فوتبال، با ایجاد «کارگزار» یا «مدیر برنامه» در روند نقل و انتقالات، شغلی مشخص در فوتبال درست کرده است؛ کارگزارها در واقع، واسطه انتقال بازیکنان هستند و بنا بر عرف جهانی، 10 درصد از کل مبلغ قرارداد یک بازیکن را به عنوان حق‌الزحمه دریافت می‌کنند، ولی در ایران قضیه فرق می‌کند و برخی واسطه‌ها تا 70 درصد سهم می‌برند!

ناگفته نماند که بخشی از این مسائل به مدیریت‌ها برمی‌گردد؛ یعنی اگر تیم‌های ما خصوصی باشند و مدیر عاملان هم در جایگاهی قرار بگیرند که خودشان در باشگاه سهم داشته باشند، مشکلات کمتر خواهد شد. اگر در یونتوس دلالی هم بود، از بخش خصوصی هزینه می‌شد. در ایران هم اگر باشگاه‌ها خصوصی شوند، کسی اجازه نمی‌دهد، پول‌های ناصحیح رد و بدل شود؛ البته جای خوشحالی دارد که امروز به جایی رسیده‌ایم که مسئولان و نهادهای مربوطه به این مشکلات آگاه شده‌اند.

در این باره باید گفت، این مسأله ریشه جهانی دارد، ولی شما ببینید، چند سال پیش در ایتالیا به دلیل همین موضوع، حتی یونتوس را به لیگ سری B فرستادند و مربیان را کنار گذاشتند و جرایمی هم برای متخلفان در نظر گرفتند؛ بنابراین می بینیم که در همه جای دنیا این اتفاق می‌افتد، ولی برخوردی که باید با آن بشود، مهم است.
نباید در هیچ کجا از این مسائل راحت گذشت؛ بنابراین، در ایران هم اگر می‌خواهیم ورزش پاک شود، باید با این گونه مسائل همیشه مبارزه کنیم، نه اینکه، یکسری را بگیرند و بگویند فوتبال ما پاک شده است.

سهم دلال‌ها

دلال‌ها چه میزان از هزینه‌های میلیاردی لیگ برتر فوتبال را از آن خود می‌کنند؟ این پرسشی است که بسیاری به دنبال پاسخ واقعی آن هستند و چیزی که به نظر می‌رسد، رسیدن به پاسخ آن تا اندازه‌ای غیرممکن است، چون فعالیت‌های خزنده آنها به عناوین گوناگون ادامه دارد و درآمدهای میلیونی این مافیای فوتبال، تنها در جابه‌جایی بازیکن خلاصه نمی‌شود.

برخی‌ها بر این باورند که هر ساله به ویژه در فصل نقل و انتقال، درآمدهای چندصد میلیونی نصیب دلال‌هایی می‌شود که با همکاری عده‌ای، چنین پول‌های هنگفتی را از آن خود می‌کنند.

با آغاز فصل نقل و انقالات در فوتبال این کشور، بار دیگر بحث‌های مربوط به «دلالی در فوتبال» بر سر زبان‌ها افتاده است؛ دلالانی که به گفته امیررضا واعظ آشتیانی، مدیر سابق باشگاه استقلال، سالانه نزدیک 45 تا 60 میلیارد تومان از درآمد 450 تا 500 میلیادری فوتبال را از آن خود می‌کنند.

افشاگری علیه تیم ملی

در برنامه دیشب، جلالی در بخشی از سخنانش گفت: «یک بار دیگر هم سرمربی یک تیمی ‌بودم. یک بازیکن داشتیم که تازه عمل کرده بود و شرایط بازی کردن نداشت. آن بازیکن به من اصرار کرد که حتما چند دقیقه او را به زمین بفرستم. گفتم چرا این همه اصرار می‌کنی؟ گفت: قرار است به تیم ملی دعوت شوم و اگر بازی نکنم، روزنامه‌ها شلوغ می‌کنند. گفتم: تو از کجا می‌دانی قرار است دعوت شوی تیم ملی؟ گفت: دعوت می‌شوم.

البته آن بازیکن دعوت هم شد و در تیم ملی بازی هم کرد. آن بازیکن به من گفت: سه و نیم میلیون دادم دعوت شدم و پنج میلیون هم دادم که بازی کنم».

یکی از شایعات عجیبی که درباره دلالی در فوتبال به گوش می‌رسید، به نفوذ این افراد به بدنه تیم ملی برمی‌گردد. همواره در سال‌های گذشته درباره برخی انتخاب‌های کادر فنی تیم ملی حرف و حدیث‌های بسیاری مطرح بوده است، روزی که افشین قطبی از پیت بیوتر هلندی به عنوان دستیار خودش در تیم ملی یاد کرد، خیلی سریع این شایعه دهان به دهان چرخید که این هلندی در جابه‌جایی بازیکنان نقش دارد؛ هر چند مسئولان فدراسیون فوتبال زیر بار این موضوع نرفتند، شایعات در این باره هیچ‌گاه فروکش نکرد؛ درست مثل دوره برانکو در تیم ملی که وی را به دعوت از بازیکنان معمولی یک تیم خاص متهم می‌کردند.

به هر روی، در برنامه شب گذشته 90، مشخص شد که مافیای فوتبال همچنان در کشورمان آزادانه فعالیت می‌کند و در شرایطی که بسیاری از مردم شریف و عزیزمان با مشاغل آبرومند و تلاش شبانه‌روزی از مشکلات اقتصادی رنج می‌برند، برخی از سودجویان تنها به دلیل روابط پشت پرده به درآمد هنگفتی می‌رسند و در این وادی، هر کس به طریقی منبع درآمدی دارد و برخی کاری به حلال وحرام آن ندارند و برای شیردوشی، وضعیت مالی طرف برایشان مهم نیست.

جالب این که با این تفاسیر، حق چه تیم‌هایی که ضایع نشد! شاید به قهرمانی بعضی تیم‌ها هم باید به دید تردید نگاه کرد!

در این باره همچنین می‌توان یادآور شد که برخی با سوءاستفاده از نام خود و با تشکیل موسسه فرهنگی و ورزشی ـ که هیچ گونه نظارتی از سوی سازمان بر کارهایشان نیست ـ  شروع به ترکتازی می‌کنند و چقدر راحت و بدون دردسر، دسترنج خیلی‌ها و حتی یک روستازاده را ـ ‌که شب و روز برای آن پول زحمت کشیده ـ به بهانه فوتبالیست شدن از چنگش به تاراج می‌برند.