در سال جهاد اقتصادی شاید یکی از عواملی که بایستی بدان توجه ویژه نشان داد، جلوگیری از اسراف در همه ابعاد آن است. در این مقاله به بررسی موضوع اسراف و مسائل اساسی حول آن می پردازیم.

? اسراف ممنوع!

انسان باید سعی نماید خود را چنان تربیت نماید که همواره براساس میزان نیازمندی و با توجه به شرایط زمانی و مکانی و رعایت کامل سایر مسائل اسلامی، تعادل در مصرف داشته باشد و از هرگونه اسراف کاری چه کمی و چه کیفی پرهیز نماید. زیرا اسراف کردن و مصرف بیش از حد از مادّیات سبب دلبستگی و توجه انسان به مادیّات می شود و پای روح آدمی را از اوج گرفتن در ملکوت می بندد. در واقع این یک واقعیتی است که به تناسب «وارستگی از مادیات و دل کندن از آن» آدمی به سوی اوج ملکات معنویت و روحانیت پرواز می کند.

? اسراف چیست؟

اسراف کردن به معنای مصرف نکردن نیست بلکه مقصود از آن از حد تعادل خارج شدن و از جایگزینی مناسب و در جای خود منحرف شدن است. در توضیح باید گفت انسان مسرف کسی است که از حد تعادل در مصرف خارج می شود یعنی اهل افراط و یا تفریط در مصرف است. چنین شخصی از آنچه در اختیار دارد استفاده نمی کند بلکه منابع و مواهب الهی را به هدر می دهد. از امیرمؤمنان علی(علیه السلام) در علامات مسرف و اسراف کار روایتی شریف نقل شده است که حضرت فرمودند: «للمُسرِف ثلاثُ علامات: یأکُلُ ما لیس له، یشتری ما لیس له و یلبَسُ ما لیس له؛ اسراف کار را سه نشانه است: اول آن که می خورد آنچه را که فراتر از امکانات و نیاز اوست. دیگر آنکه اشیائی را می خرد که بیشتر از حاجت اوست و سوم آن که می پوشد جامه ای را که متناسب با نیاز او و عرف اسلامی نمی باشد.»

به نظر می رسد با توجه به فرمایش امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)، مصرف غذاها و خوارکی هایی که نامتناسب با فرهنگ بومی اسلامی ما باشد و به طبع و مزاج ما ناسازگار باشد از مصادیق اصلی اسراف است. شاید بی ارتباط نباشد که مصرف فست فودها را نیز از جمله این موارد بنامیم! باورتان می شود استفاده از ساندویچ ها خودش یک جور اسراف باشد!

بر اساس این روایت شریف در خوردن و پوشیدن و خریدن شخص مسرف از حد تعادل عقلی و شرعی خارج می شود و به چیزهایی روی می آورد که متناسب با او و مورد نیاز او نیست و به تعبیر روایت شریف از آن او نیست. بر این اساس، کسی که پرخوری می کند مسرف است. همچنین کسی که غذایی نامتناسب با مزاج خود می خورد نیز اسراف کرده است! همچنین اگر غذایی نامتناسب با فرهنگ خود مصرف کند از مصادیق اسراف کار است!

به نظر می رسد با توجه به فرمایش امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)، مصرف غذاها و خوارکی هایی که نامتناسب با فرهنگ بومی اسلامی ما باشد و به طبع و مزاج ما ناسازگار باشد از مصادیق اصلی اسراف است. شاید بی ارتباط نباشد که مصرف فست فودها را نیز از جمله این موارد بنامیم! باورتان می شود استفاده از ساندویچ ها خودش یک جور اسراف باشد!

? اسراف در پوشیدن

از دیگر علامت ها و نشانه های اسراف کردن پوشیدن لباس و جامه هایی است که متناسب با نیاز و فرهنگ انسان نیست. بر این اساس کلیه پوشیدنی هایی که مروج فرهنگ سایر اقوام باشد و فرهنگ بیگانگان را ترویج کند، از باب اسراف بودن نیز علاوه بر جنبه های دیگر، حرام می باشد!

علاوه بر این پوشیدن آنچه متناسب با شخصیت و طبع آدمی نیز نباشد و یا کرامت انسانی را خدشه دار نماید از دیگر مصادیق اسراف کردن به شمار می رود! به نظر می رسد پوشیدن لباسهای تنگ و چسبان، کوتاه و اندام نما و سایر مواردی از این دست حتی اگر نامحرمان نیز نبینند، براساس روایت شریف بتواند از مصادیق اسراف به شمار آید! و البته پرواضح است که استفاده از چنین پوشاکی نزد نامحرمان به طریق اولی حرمت خواهد داشت.

? اسراف در خرید!

شاید یکی از اثرات هجمه فرهنگی غربی که به طور کاملاً نامحسوس جای خود را در میان ما باز کرده است، تغییر فرهنگ خرید کردن است. خرید کردن یا shopping به عنوان یکی از تفریحات و سرگرمی ها در فرهنگ غربی به شمار می񯕮رود، در حالی که براساس موازین و معارف اسلامی، خرید کردن و به خرید رفتن به عنوان یکی از نیازهای انسان و متناسب با آن باید باشد. در توضیح آن که، انسان تنها وقتی نیاز به خریدن و تهیه چیزی دارد از منزل بایستی خارج شود و آن شیء مورد نیاز را تهیه نماید. که این شیء می تواند خوردنی، پوشیدنی، از لوازم منزل و یا هر چیز دیگری باشد. در حالی که در اثر تربیت غیراسلامی برخی به بازار و مراکز خرید می روند تا قدمی بزنند! و فروشگاهها و مغازه ها و ویترین ها را نگاه کنند! و صد البته که با دیدن برخی از اجناس وسوسه خرید آنها حتی اگر نیازی بدانها نباشد، برخی را رها نمی کند و می شود آنچه باید گفت اسمش جز اسراف کردن نیست!

توجه به این نکته بسیار مهم و اساسی است که انسان تا زمانی که نیازی آن هم واقعی و حقیقی دارد برای خرید اقدام ننماید تا علاوه بر جلوگیری از اسراف در وقت و پول و انرژی، از مصادیق اسراف کار مورد اشاره در روایت شریف امیرالمؤمنان علی(علیه السلام) محسوب نشود که آنچه را که متناسب او و به تعبیری از آن او نیست، می خرد!

امیرمؤمنان علی(علیه السلام): اسراف کار را سه نشانه است: اول آن که می خورد آنچه را که فراتر از امکانات و نیاز اوست. دیگر آنکه اشیائی را می خرد که بیشتر از حاجت اوست و سوم آن که می پوشد جامه ای را که متناسب با نیاز او و عرف اسلامی نمی باشد.»

? اسراف، واقعاً حرام است!

از جمله مسائل مهم که انسان بایستی همواره آن را مدّنظر قرار بدهد آن است که «اسراف کردن» از جمله حرامهای الهی است که در عرض سایر محرمات قرار دارد. شاید برای شما هم عجیب باشد که برخی از مصادیق اسراف این طور رایج و بی پروا در جامعه دیده می شود! این مسأله متأسفانه از نتایج و عواقب ریخته شدن قبح گناه اسراف است و البته در برخی از موارد ناآگاهی از مصادیق دقیق اسراف کردن که لازم است با تجدید نظری دقیق بدانها توجه شود!

? عواقب اسراف

اسراف به عنوان یکی از محرمات الهی به شمار می رود و قطعاً انجام حرامهای الهی عواقب و نتایج منفی بسیاری را در زندگی انسان به بار می آورد که عدم توجه انسان بدانها نیز از زشتی آنها نمی کاهد.

از امام صادق(علیه السلام) در روایتی شریف نقل است که حضرت فرمودند: اِنّ السّرف یورثُ الفقر و إنّ القصد یورثُ الغنی؛ براستی که اسراف موجب فقر و پریشانی و میانه روی و رعایت اعتدال مایه بی نیازی و توانگری است. براساس این روایت نتیجه منطقی و قطعی اسراف فقر است که خود می تواند جنبه ها و انواعی داشته باشد. فقر از نظر مادی و از نظر معنوی و روحی. فقر مادی شاید کمترین نتیجه اسراف باشد که انسان مُسرف به واسطه عدم رعایت اعتدال در رفتار و اعمال خود در زندگی دچار کمبود و فقر می گردد. اما از آن مهمتر فقر روحی است که در اثر رعایت تعادل و دوری از اسراف غنای روحی نیز نصیب انسان می گردد. زیرا وقتی انسان به ظواهر دنیا دل نبندد و استفاده از مادیات را در حد احتیاج و ضروت آن هم در راه خدا لازم بداند به او حالتی دست می دهد که خود را کاملاً بی نیاز احساس می کند و این خود آرامش واقعی و حقیقی را در زندگی نصیب انسان می نماید. انسان مُسرف همواره خود را تشنه مصرف کردن می بیند و این عطش بی پایان جان آدمی و آرامش و آسایش او را سلب می نماید و ولعی سیری ناپذیر به جان او می اندازد.

? پایان سخن...

براساس معارف و آموزه های اسلامی اسراف کردن به عنوان حرام الهی عواقب و نتایج منفی بسیاری دارد که از عواقب شوم مادی آن مهمتر نتایج دردناک معنوی است که انسان را از رسیدن به سعادت و خوشبختی در زندگی باز می دارد. در سال جهاد اقتصادی با توانی بیشتر در راستای فرهنگ صحیح مسرف و دوری از اسراف گام برداریم. إن شاءالله...

? هرچه تمایل به خوردن بیشتر، اضافه وزن بیشتر

دیگر نیازی به ثابت کردن نیست. گرسنگی شدیدی که شما را به سمت خوردن هر چیزی، البته بیشتر اوقات خوراکی های شیرین، سوق می دهد، تغذی? تان را نامتعادل کرده و باعث اضافه شدن وزن می شود. چه کار کنیم که دیگر قربانی این هوس های گاه و بیگاه نباشیم؟

? تمایل به خوردن: نیاز یا هوس؟

در کتاب های لغت در تعریف این کلمه آمده است: گرسنگی ناگهانی و شدید و/ یا خواست? شدید، تمایل غیر قابل مقاومت به چیزی.

در ابتدا باید بفهمیم که شما قربانی کدام گرسنگی شده اید، قائل شدن این تمایز چندان هم ساده نیست. زیرا ممکن است شما دچار گرسنگی آنی شده باشید، یک گرسنگی شدید که هر روز در یک ساعت معین تکرار می شود، در واقع ساعاتی گرسنه نیستید و ساعاتی دیگر به شدت احساس ضعف و گرسنگی دارید.

همان طور که می دانید، این گرسنگی های کاذب خطر افزایش وزن را با خود به همراه دارند، شما به این احساس پاسخ می دهید و آرامش می کنید ولی با نوعی احساس عذاب وجدان! ممکن است گاهی اوقات برای رها شدن از این احساس، یک لیوان آب بخورید ولی واقعیت این است که به هیچ وجه احساس سیری نمی کنید.

? تمایل به خوردنی بر اثر گرسنگی

آیا این تمایل بر اثر گرسنگی است؟ یک گرسنگی واقعی؟ اگر بر اثر گرسنگی واقعی باشد، باید شکم تان قار و قور کند، کمی سرتان گیج برود، چشم های خسته تان کمی محو ببیند و نتوانید خوب راه بروید.

سئوالی که در اینجا پرسیده می شود این است که آخرین وعده غذایی را چه زمانی صرف کرده اید؟

اگر خیلی وقت است که غذا خورده اید، یا یک وعده غذایی مثل صبحانه یا نهار را حذف کرده اید یا چندین ساعت است که هیچ چیز میل نکرده اید، در این صورت بله، شما واقعاً گرسنه هستید.

شاید هم وعده غذایی که صرف کرده اید کافی نبوده است.

در تمام این موارد، قند خون تان کاهش می یابد و واقعاً نیاز به خوردن دارید. مهم نیست محتوای چیزی که می خورید چیست، کافیست که یک خوراکی شیرین و قندی باشد.

? چاره ای برای تمایل به خوردنی بر اثر گرسنگی

چاره گرسنگی چیست؟ مسلماً اولین کار این است که وعده غذایی را حذف نکنید! گاهی اوقات، این ساده ترین کاریست که می توان انجام داد.

اگر از کسانی هستید که از صبحانه خوردن طفره می روید یا به یک کاسه غلات (خیلی شیرین) برای 11 ساعت بسنده می کنید، خود را در معرض این گرسنگی شدید قرار می دهید، تنها راه چاره، رضایت دادن به یک وعده غذایی کامل است نه خوردن تنقلات و ریزه خوری!

یک غذای واقعی که از لحاظ پروتئین، چربی، کربوهیدرات و فیبر متعادل باشد! یعنی حداقل 50 گرم نان (کربوهیدرات) سرشار از فیبر و نه نان سفید، کمی کره (چربی) و مربا، یک واحد میوه (حاوی کربوهیدرات و فیبر) و یک واحد لبنیات مانند ماست یا پنیر سفید (حاوی پروتئین).

اگر می خواهید برای صبحانه به یک ساندویچ یا سالاد بسنده کنید (برای این که چاق نشوید!)، طبیعتاً بعدازظهر دچار ضعف و گرسنگی و تمایل به خوردن شدید خواهید شد.

راه حل: یک واحد میوه یا یک واحد لبنیات به غذایتان اضافه کنید تا مدت بیشتری شما را نگه دارد. یا می توانید یک عصرانه شامل میو? تازه یا خشک یا یک کاسه پنیر سفید یا میوه یا تخم مرغ آب پز میل کنید.

? تمایل به خوردن به علت هوس

آیا این تمایل به خوردن و گرسنگی هوس است؟

ناراحت، خسته و مضطرب هستید، بر روی پوست تان احساس درد دارید، پشت تان درد می کند، پشت ترافیک کلافه شده اید، یا از اتوبوس جا مانده اید، با کسی (فرزند، همسر، رئیس،...) درگیر شده اید...

به طور خلاصه، هر مشکلی که داشته باشید، تحت تأثیر یک احساس کمابیش قوی قرار گرفته اید و تمایل دارید که چیزی بخورید. بدون اینکه خبر داشته باشید که این تمایل به خوردن از این احساس ناشی می شود.

اما آن چیزی که تمایل به خوردنش دارید، حسابی شیرین است! و قطعاً یک واحد میوه، یا یک کاسه ماست یا یک تخم مرغ آب پز نیست که برای یک مدت شکمتان را پرکند!

شما فکر می کنید که واقعاً گرسنه هستید، ولی اگر خوب تجزیه و تحلیل کنید متوجه می شوید که گرسنه نیستید، وگرنه برای رفع گرسنگی میوه، ماست یا تخم مرغ آب پز انتخاب های مناسب تری بودند تا یک خوراکی شیرین!

? علت تمایل به خوردن به علت هوس چیست؟

علت این امر یک عدم تعادل در تغذیه تان میان، قند (کربوهیدرات سریع الجذب) و پروتئین هاست.

اگر بیش از 5% انرژی روزانه تان توسط قند تأمین شود، شما از میزان قند مناسب برای بدنتان تجاوز کرده اید.

آیا زن هستید و به طور نرمال روزانه 2000 کالری انرژی نیاز دارید؟ 25 گرم قند یا شکر برای یک روزتان میزان مناسبی است. (یعنی 100 کالری، هر گرم قند حاوی 4 کالری است.)

ولی قند فقط همان مقداری نیست که شما به چشم می بینید و در چای، قهوه یا شیر می ریزید. قند موجود در نوشیدنی های شیرین را که پنهان شده اند از یاد نبرید. یک لیوان کوچک سودا 10 کالری انرژی دارد. یک قاشق مربا یا یک بیسکویت 5 تا 10 گرم قند در خود دارند، یا یک دسر خامه ای حداقل 20 گرم شکر را دارد.

قبل از این که با خیال آسوده شروع به خوردن خوراکی ها کنید، نگاهی هم به برچسب شان بیندازید. میزان قند دسرهای صنعتی را که در پایان غذا می خورید، نیز محاسبه کنید.

اگر در روز، تشنگی تان را با آبمیوه یا سودا (و نه آب) رفع می کنید، شک نداشته باشید، بدون اینکه متوجه باشید به سرعت از حد سهمی? قند روزانه تان عبور کرده اید!

این قندها واکنش های شیمایی بدن را برهم می زنند، شما همچنان بر مصرف بیشتر و بیشتر قند اصرار دارید و مانند یویو کربوهیدرات ها را در بدن تان بازی می دهید (در واقع میزان قند در خونتان را). متأسفانه، این وضعیت، شرایط بیوشیمیک تان و همزمان تغذیه تان را مختل می کند: وقتی که یک نوشیدنی شیرین می نوشید یا یک خوراکی شیرین می خورید، قندتان بالا می رود، موقع غذا که می شود گرسنه نیستید و تمایلی به گوشت، ماهی، تخم مرغ و مواد پروتئینی دیگر ندارید.

طی این مدت، تمام قندی که مصرف کرده اید در طی روز به چربی تبدیل شده و در ران هایتان (یا باسن یا شکم تان) جا خوش کرده اند!

? چاره ای برای تمایل به خوردن به علت هوس

متوقف کردن خوردن و نوشیدن مواد قندی راه حل مناسبی نیست زیرا در این صورت شما احساس می کنید که حالتان بد است و مأیوس هستید، در واقع این اقدام شرایط استرس روحی را که باعث تمایل به قند می شود، از بین نمی برد. بنابراین باید کم کم قند را کنار بگذارید تا دیگر واقعاً تمایلی به آن نداشته باشید.

برای این کار باید با اضافه کردن میزان پروتئین وعده غذایی تان شروع کنید، خصوصاً صبحانه. یک واحد لبنیات یا یک برش ژامبون یا یکی دو تا تخم مرغ زده شده به شکل املت میل کنید. این مواد پروتئینی به اضافه نان کامل (حداقل 50 گرم) که کمی کره مالیده اید و یک واحد میوه، صبحان? ایده آلی را تشکیل می دهند.

خواهید دید حتی اگر عصبانی و ناراحت شوید، تمایل تان به مواد قندی در صبح از بین خواهد رفت؛ علتش هم غذاهای مقوی و سرشار از پروتئین، کربوهیدرات و فیبر است. احتمالاً فکرش را هم نمی کردید که این قد تأثیر داشته باشد!

اما اگر نخوردن مواد قندی و شیرینی جات واقعاً عذابتان می دهد، یک کاسه کوچک ماست یا پنیر سفید یا یک عدد تخم مرغ آب پز، بخورید. پروتئین های موجود در این خوراکی ها، تمایل به مواد قندی را از بین می برند.

یک برش گوشت یا یک تکه ماهی، به همراه مقدار مناسبی سبزیجات به اضاف? لبنیات و میوه و البته نان کامل ناهار مناسبی را تشکیل می دهند. این میزان مناسب پروتئین حیوانی و گیاهی، کربوهیدرات های ملایم و فیبر باعث حفظ میزان مناسب کربوهیدرات می شود.

? آب بنوشید

سودا و نوشیدنی های شیرین ممنوع! این نوشیدنی ها حتی اگر باعث افزایش قند خون تان هم نشوند،تمایل به شیرینی تان را تحریک کرده و شما را به خوردن و نوشیدن مواد قندی عادت می دهند.

باید تمایل کمتری به نوشیدنی های شیرین نشان دهید، زمانی که تشنه هستید، یک لیوان آب خنک (و نه یخ) را امتحان کنید.

خواهید دید که نوشیدن یک لیوان آب خنک در مقایسه با یک نوشیدنی شیرین یا سودا، که دلتان می خواست بنوشید و چندان هم تشنگی را رفع نمی کند، بسیار لذت بخش تر است.

با به کار بستن این توصیه ها، به سرعت خواهید دید که دیگر دچار گرسنگی های شدید و کاذب نخواهید شد و با این روش می توانید اضافه وزنتان را کم کنید.

? هرچه تمایل به خوردن بیشتر، اضافه وزن بیشتر

دیگر نیازی به ثابت کردن نیست. گرسنگی شدیدی که شما را به سمت خوردن هر چیزی، البته بیشتر اوقات خوراکی های شیرین، سوق می دهد، تغذی? تان را نامتعادل کرده و باعث اضافه شدن وزن می شود. چه کار کنیم که دیگر قربانی این هوس های گاه و بیگاه نباشیم؟

? تمایل به خوردن: نیاز یا هوس؟

در کتاب های لغت در تعریف این کلمه آمده است: گرسنگی ناگهانی و شدید و/ یا خواست? شدید، تمایل غیر قابل مقاومت به چیزی.

در ابتدا باید بفهمیم که شما قربانی کدام گرسنگی شده اید، قائل شدن این تمایز چندان هم ساده نیست. زیرا ممکن است شما دچار گرسنگی آنی شده باشید، یک گرسنگی شدید که هر روز در یک ساعت معین تکرار می شود، در واقع ساعاتی گرسنه نیستید و ساعاتی دیگر به شدت احساس ضعف و گرسنگی دارید.

همان طور که می دانید، این گرسنگی های کاذب خطر افزایش وزن را با خود به همراه دارند، شما به این احساس پاسخ می دهید و آرامش می کنید ولی با نوعی احساس عذاب وجدان! ممکن است گاهی اوقات برای رها شدن از این احساس، یک لیوان آب بخورید ولی واقعیت این است که به هیچ وجه احساس سیری نمی کنید.

? تمایل به خوردنی بر اثر گرسنگی

آیا این تمایل بر اثر گرسنگی است؟ یک گرسنگی واقعی؟ اگر بر اثر گرسنگی واقعی باشد، باید شکم تان قار و قور کند، کمی سرتان گیج برود، چشم های خسته تان کمی محو ببیند و نتوانید خوب راه بروید.

سئوالی که در اینجا پرسیده می شود این است که آخرین وعده غذایی را چه زمانی صرف کرده اید؟

اگر خیلی وقت است که غذا خورده اید، یا یک وعده غذایی مثل صبحانه یا نهار را حذف کرده اید یا چندین ساعت است که هیچ چیز میل نکرده اید، در این صورت بله، شما واقعاً گرسنه هستید.

شاید هم وعده غذایی که صرف کرده اید کافی نبوده است.

در تمام این موارد، قند خون تان کاهش می یابد و واقعاً نیاز به خوردن دارید. مهم نیست محتوای چیزی که می خورید چیست، کافیست که یک خوراکی شیرین و قندی باشد.

? چاره ای برای تمایل به خوردنی بر اثر گرسنگی

چاره گرسنگی چیست؟ مسلماً اولین کار این است که وعده غذایی را حذف نکنید! گاهی اوقات، این ساده ترین کاریست که می توان انجام داد.

اگر از کسانی هستید که از صبحانه خوردن طفره می روید یا به یک کاسه غلات (خیلی شیرین) برای 11 ساعت بسنده می کنید، خود را در معرض این گرسنگی شدید قرار می دهید، تنها راه چاره، رضایت دادن به یک وعده غذایی کامل است نه خوردن تنقلات و ریزه خوری!

یک غذای واقعی که از لحاظ پروتئین، چربی، کربوهیدرات و فیبر متعادل باشد! یعنی حداقل 50 گرم نان (کربوهیدرات) سرشار از فیبر و نه نان سفید، کمی کره (چربی) و مربا، یک واحد میوه (حاوی کربوهیدرات و فیبر) و یک واحد لبنیات مانند ماست یا پنیر سفید (حاوی پروتئین).

اگر می خواهید برای صبحانه به یک ساندویچ یا سالاد بسنده کنید (برای این که چاق نشوید!)، طبیعتاً بعدازظهر دچار ضعف و گرسنگی و تمایل به خوردن شدید خواهید شد.

راه حل: یک واحد میوه یا یک واحد لبنیات به غذایتان اضافه کنید تا مدت بیشتری شما را نگه دارد. یا می توانید یک عصرانه شامل میو? تازه یا خشک یا یک کاسه پنیر سفید یا میوه یا تخم مرغ آب پز میل کنید.

? تمایل به خوردن به علت هوس

آیا این تمایل به خوردن و گرسنگی هوس است؟

ناراحت، خسته و مضطرب هستید، بر روی پوست تان احساس درد دارید، پشت تان درد می کند، پشت ترافیک کلافه شده اید، یا از اتوبوس جا مانده اید، با کسی (فرزند، همسر، رئیس،...) درگیر شده اید...

به طور خلاصه، هر مشکلی که داشته باشید، تحت تأثیر یک احساس کمابیش قوی قرار گرفته اید و تمایل دارید که چیزی بخورید. بدون اینکه خبر داشته باشید که این تمایل به خوردن از این احساس ناشی می شود.

اما آن چیزی که تمایل به خوردنش دارید، حسابی شیرین است! و قطعاً یک واحد میوه، یا یک کاسه ماست یا یک تخم مرغ آب پز نیست که برای یک مدت شکمتان را پرکند!

شما فکر می کنید که واقعاً گرسنه هستید، ولی اگر خوب تجزیه و تحلیل کنید متوجه می شوید که گرسنه نیستید، وگرنه برای رفع گرسنگی میوه، ماست یا تخم مرغ آب پز انتخاب های مناسب تری بودند تا یک خوراکی شیرین!

? علت تمایل به خوردن به علت هوس چیست؟

علت این امر یک عدم تعادل در تغذیه تان میان، قند (کربوهیدرات سریع الجذب) و پروتئین هاست.

اگر بیش از 5% انرژی روزانه تان توسط قند تأمین شود، شما از میزان قند مناسب برای بدنتان تجاوز کرده اید.

آیا زن هستید و به طور نرمال روزانه 2000 کالری انرژی نیاز دارید؟ 25 گرم قند یا شکر برای یک روزتان میزان مناسبی است. (یعنی 100 کالری، هر گرم قند حاوی 4 کالری است.)

ولی قند فقط همان مقداری نیست که شما به چشم می بینید و در چای، قهوه یا شیر می ریزید. قند موجود در نوشیدنی های شیرین را که پنهان شده اند از یاد نبرید. یک لیوان کوچک سودا 10 کالری انرژی دارد. یک قاشق مربا یا یک بیسکویت 5 تا 10 گرم قند در خود دارند، یا یک دسر خامه ای حداقل 20 گرم شکر را دارد.

قبل از این که با خیال آسوده شروع به خوردن خوراکی ها کنید، نگاهی هم به برچسب شان بیندازید. میزان قند دسرهای صنعتی را که در پایان غذا می خورید، نیز محاسبه کنید.

اگر در روز، تشنگی تان را با آبمیوه یا سودا (و نه آب) رفع می کنید، شک نداشته باشید، بدون اینکه متوجه باشید به سرعت از حد سهمی? قند روزانه تان عبور کرده اید!

این قندها واکنش های شیمایی بدن را برهم می زنند، شما همچنان بر مصرف بیشتر و بیشتر قند اصرار دارید و مانند یویو کربوهیدرات ها را در بدن تان بازی می دهید (در واقع میزان قند در خونتان را). متأسفانه، این وضعیت، شرایط بیوشیمیک تان و همزمان تغذیه تان را مختل می کند: وقتی که یک نوشیدنی شیرین می نوشید یا یک خوراکی شیرین می خورید، قندتان بالا می رود، موقع غذا که می شود گرسنه نیستید و تمایلی به گوشت، ماهی، تخم مرغ و مواد پروتئینی دیگر ندارید.

طی این مدت، تمام قندی که مصرف کرده اید در طی روز به چربی تبدیل شده و در ران هایتان (یا باسن یا شکم تان) جا خوش کرده اند!

? چاره ای برای تمایل به خوردن به علت هوس

متوقف کردن خوردن و نوشیدن مواد قندی راه حل مناسبی نیست زیرا در این صورت شما احساس می کنید که حالتان بد است و مأیوس هستید، در واقع این اقدام شرایط استرس روحی را که باعث تمایل به قند می شود، از بین نمی برد. بنابراین باید کم کم قند را کنار بگذارید تا دیگر واقعاً تمایلی به آن نداشته باشید.

برای این کار باید با اضافه کردن میزان پروتئین وعده غذایی تان شروع کنید، خصوصاً صبحانه. یک واحد لبنیات یا یک برش ژامبون یا یکی دو تا تخم مرغ زده شده به شکل املت میل کنید. این مواد پروتئینی به اضافه نان کامل (حداقل 50 گرم) که کمی کره مالیده اید و یک واحد میوه، صبحان? ایده آلی را تشکیل می دهند.

خواهید دید حتی اگر عصبانی و ناراحت شوید، تمایل تان به مواد قندی در صبح از بین خواهد رفت؛ علتش هم غذاهای مقوی و سرشار از پروتئین، کربوهیدرات و فیبر است. احتمالاً فکرش را هم نمی کردید که این قد تأثیر داشته باشد!

اما اگر نخوردن مواد قندی و شیرینی جات واقعاً عذابتان می دهد، یک کاسه کوچک ماست یا پنیر سفید یا یک عدد تخم مرغ آب پز، بخورید. پروتئین های موجود در این خوراکی ها، تمایل به مواد قندی را از بین می برند.

یک برش گوشت یا یک تکه ماهی، به همراه مقدار مناسبی سبزیجات به اضاف? لبنیات و میوه و البته نان کامل ناهار مناسبی را تشکیل می دهند. این میزان مناسب پروتئین حیوانی و گیاهی، کربوهیدرات های ملایم و فیبر باعث حفظ میزان مناسب کربوهیدرات می شود.

? آب بنوشید

سودا و نوشیدنی های شیرین ممنوع! این نوشیدنی ها حتی اگر باعث افزایش قند خون تان هم نشوند،تمایل به شیرینی تان را تحریک کرده و شما را به خوردن و نوشیدن مواد قندی عادت می دهند.

باید تمایل کمتری به نوشیدنی های شیرین نشان دهید، زمانی که تشنه هستید، یک لیوان آب خنک (و نه یخ) را امتحان کنید.

خواهید دید که نوشیدن یک لیوان آب خنک در مقایسه با یک نوشیدنی شیرین یا سودا، که دلتان می خواست بنوشید و چندان هم تشنگی را رفع نمی کند، بسیار لذت بخش تر است.

با به کار بستن این توصیه ها، به سرعت خواهید دید که دیگر دچار گرسنگی های شدید و کاذب نخواهید شد و با این روش می توانید اضافه وزنتان را کم کنید.