داستان مبارزه به روایت رهبر انقلاب؛

و اما ماجرای جعل یک کشور...

درست است که اگر دیگران هوشیار باشند، دشمن مى‌تواند اتّحاد ایجاد کند؛ اما دشمنى که از بیرون آن‌طور حمایت مى‌شود، با ترفندهاى جاسوسى و با روش هاى گوناگون مى‌تواند اختلاف ایجاد کند که همین کار را هم کرد: به یکى نزدیک شود، یکى را بزند، یکى را بکوبد، با یکى سختى کند. بنابراین، در درجه‌ اوّل کمک کشور انگلیس و بعضى کشورهاى غربى دیگر بود. بعد...

"تابناک"ـ  از آنجا که دور تازه سرزمین سازی صهیونیست ها بر پایه باورهای خرافی و جعلی، با هدف تکمیل سناریوی حذف نهایی مسجد الاقصی و تسخیر کامل بیت المقدس کلید خورده است، به طور خلاصه مروری می کنیم بر اصل این ماجرا به روایت رهبر انقلاب:

ماجرای جعل یک کشور! (?)

اصل ماجراى فلسطین چیست؟ اصل ماجرا این است که یک عده از یهودیان متنفّذ در دنیا به فکر ایجاد یک کشور مستقل براى یهودی ها افتادند. از فکر اینها دولت انگلیس استفاده کرد و خواست مشکل خود را حل کند. البته آنها قبلاً به فکر بودند به اوگاندا بروند و آن‌جا را کشور خودشان قرار دهند. مدّتى به فکر افتادند به طرابلس، مرکز کشور لیبى بروند؛ لذا رفتند با ایتالیایی ها ـ که آن وقت طرابلس در دست آنها بود ـ صحبت کردند؛ اما ایتالیایی ها به اینها جواب رد دادند؛ بالاخره با انگلیسی ها کنار آمدند. انگلیسی ها آن وقت در خاورمیانه اغراض بسیار مهمِ‌ّ استعمارى داشتند؛ دیدند خوب است که اینها به این منطقه بیایند.

 اوّل به عنوان یک اقلیت وارد شوند، بعد به تدریج توسعه پیدا کنند و گوشه‌اى را، آن هم گوشه‌ حسّاسى را بگیرند ـ چون کشور فلسطین در نقطه‌ حساسى قرار دارد ـ و دولت تشکیل دهند و جزو متّحدین انگلیس باشند و مانع شوند از این‌که دنیاى اسلام ـ به خصوص دنیاى عرب ـ در آن منطقه اتّحادى به‌وجود آورد.

 درست است که اگر دیگران هوشیار باشند، دشمن مى‌تواند اتّحاد ایجاد کند؛ اما دشمنى که از بیرون آن‌طور حمایت مى‌شود، با ترفندهاى جاسوسى و با روش هاى گوناگون مى‌تواند اختلاف ایجاد کند که همین کار را هم کرد: به یکى نزدیک شود، یکى را بزند، یکى را بکوبد، با یکى سختى کند. بنابراین، در درجه‌ اوّل کمک کشور انگلیس و بعضى کشورهاى غربى دیگر بود. بعد اینها به تدریج از انگلیس جدا و به امریکا متّصل شدند. امریکا هم اینها را تا امروز زیر بال خودش گرفته است. اینها به این معنا کشورى به‌وجود آوردند و آمدند کشور فلسطین را تصرّف کردند.

سرنوشت فلسطین، سرنوشت همه‌ ماست. (?)

امروز رنج دنیاى اسلام ـ که برجسته‌ترین بخش آن، مسأله‌ فلسطین است ـ قلب مقدّس پیغمبر را مى‌آزارد؛ «عزیز علیه ما عنتّم». با وضعى که امروز ملت فلسطین دارد، روح مقدّس پیغمبر در عوالم بالاى آفرینش الهى مملو از غم مى‌شود.

امروز مسأله‌ فلسطین، مسأله‌ دنیاى اسلام است. چه ما مسلمانان کشورهاى اسلامى بدانیم و چه ندانیم، چه بفهمیم و چه نفهمیم، سرنوشت فلسطین، سرنوشت همه‌ ماست.

کسانی که می توانند، کمک کنند. (?)

به ملت عزیز خودمان هم عرض مى‌کنم، این حماسه‌ حمایت و فداکارى نسبت به برادران عزیز فلسطینى را ـ که شما بحمداللَّه در دنیاى اسلام به حمایت آشکار و همه‌جانبه از برادران فلسطینى‌تان سرافراز و برجسته‌اید ـ قدر بدانید. این بسیار با ارزش است. همه‌ دنیا مى‌دانند که کشور ایران اسلامى عزیز ما، ملت و دولت، آحاد مردم، زن و مرد، نسبت به مسأله‌ فلسطین علاقه‌مند، حسّاس، عازم و جازمند و اگر بتوانند، کمک مى‌کنند. چقدر خوب است که کمک هاى مالی مردمِ متمکّن جمع شود و کسانى که مى‌توانند، از لحاظ مالى کمک کنند.
پیروزی ملت ایران بدون پیروزی در قضیه فلسطین ناقص است! (?)

ما علاج مسأله‌ فلسطین را در راه‌حل هاى دیکته‌شده‌ ابرقدرت ها نمى‌دانیم؛ علاج زخم فلسطین، فقط قلع غده سرطانى حکومت صهیونیستى است، و این کاملاً ممکن است. مسلمانان در حج باید به این مسأله اندیشیده، براى آن متعهد شده و هماهنگ شعار و عمل را در راه آن به کار برند. ملت ایران مانند همیشه خود را در کنار مبارزان فلسطینى مى‌داند و بدون پیروزى در قضیه‌ فلسطین، پیروزى خود را ناقص مى‌شمرد.

خطِّ کلّى مبارزه با رژیم غاصب باید این باشد: (?)

الف ـ زندانى کردن رژیم غاصب در درون مرزهاى سرزمین اشغالى و تنگ کردن فضاى تنفّس اقتصادى و سیاسى آن و گسستن پیوندهاى آن با محیط پیرامونش.

ب ـ تداوم بخشیدن به مقاومت و مبارزه‌ ملت فلسطین در داخل کشورشان و رساندن هرگونه کمکى که به آن نیاز دارند، تا تحقّق پیروزى نهایى.

فلسطین، ملک للشعب الفلسطینى (?)

مع کل هذا، أىّ مسلم غیور من الحکّام و من سائر أبناء هذه الامة یجیز لنفسه أن یؤیّد المؤتمر الامریکى المرتبط بفلسطین أو یشترک فیه أو یرضخ لنتائجه، إنها خیانة بالشّعب الفلسطینى و خیانة بالقضیة الفلسطینیة و خیانة بالاسلام. السکوت عنه مأساة والاشتراک فیه جریمة کبرى. لو أن أمریکا ظنّت أنّ مثل هذه المؤتمرات قادرة على إخماد اللّهب الاسلامى المقدّس المتصاعد فى فلسطین فهى خاطئة تماما، ولو أنّ فئة من ساسة العرب فلسطینیین کانوا أم غیر فلسطینیین، یتصوّرون أن الشّعب الفلسطینى و شعوبهم سوف تغفر لهم اشتراکهم فى هذه المؤامرة، فهم مخطئون جدّا.

فلسطین، ملک للشعب الفلسطینى و جزء من الارض الاسلامیة. الکیان الغاصب لابدّ أن یضمحل، و هذا هو قدر فلسطین الّذى سیتحقّق عاجلا أم اجلا، واللَّه غالب على أمره و لکن أکثر الناس لایعلمون.

 طلسم مصونیت جنایتکاران را بشکنید (?)

اکنون خطاب من به شما برادران و خواهران مسلمان است در سراسر جهان و نیز به همه‌ وجدان های بیدار از هر کشور و ملت. همت کنید و طلسم مصونیت جنایتکاران صهیونیست را بشکنید. سران سیاسی و نظامی رژیم غاصب را که در فاجعه‌ غزه نقش‌آفرین بودند به پای میز محاکمه بکشانید و به مجازاتی که عدل و عقل حکم می کند برسانید. این اولین قدمی است که باید برداشته شود. سران سیاسی و نظامی رژیم غاصب باید محاکمه شوند. اگر جنایتکار مجازات شود، راه جنایت برای آنان که انگیزه و جنون آن را دارند ناهموار خواهد شد. آزاد گذاشتن عاملان جنایت های بزرگ، خود عامل و مشوق جنایت های دیگر است

رژیم غاصب، محکوم به فناست (?)

تبهکاران غاصب فلسطین بدانند که قدرت‌نمائى‌هاى احمقانه آنان بزرگ‌ترین شاهد ضعف و شکست آنها است و رژیم غاصب و دولت مجعول صهیونیستى محکوم به فنا است. فلسطین متعلق به ملت فلسطین است و هر لجاجتى در برابر این حق مسلم، سرنوشتى جز ناکامى و شکست ندارد.

رگ های حیات دنیا در دست مسلمانان (?)

دنیاى اسلام بایستد، و می تواند. ظرفیت هاى دنیاى اسلام براى ایستادگى در مقابل خباثت ها و طمع‌ورزى‌هاى صهیونیست ها خیلى بالاست. همه‌ توجه فوراً متوجه نفت می شود؛ مسئله‌ نفت نیست. اینجا مرکز دنیاست، بزرگترین بازارهاى مصنوعات غربى در این منطقه است، آبرویشان به اینجا وابسته است، مهمترین گذرگاه‌هاى جهانى در اختیار این مجموعه‌ کشورهاى مسلمان است؛ این چیزها رگ هاى حیات دنیاست، دست مسلمان هاست؛ مسلمان ها از اینها استفاده کنند، می توانند.

 کلید رمز آلود فرج امت اسلام (??)

امروز همه‏ دنیاى اسلام باید قضیه‏ فلسطین را قضیه‏ خود بداند؛ این، کلید رمزآلودى است که درهاى فرج را به روى امت اسلامى مى‏گشاید. فلسطین باید به ملت فلسطین برگردد و دولت واحد فلسطینى به انتخاب همه‏ فلسطینیان سراسر کشور خود را اداره کند.

* احسان ترابی
..........................................................................................................................

(?)- بیانات رهبر انقلاب در خطبه های نماز جمعه 10/10/1378

(?)- بیانات در دبدار مسئولان نظام در سالروز میلاد پیامبر 9/3/1381

(?)- بیانات در اجتماع بسیجیان (29/7/1379)

(?)- پیام به حجاح بیت الله الحرام 14/4/1368

(?)- سخنرانی در مراسم گشایش کنفرانس حمایت از انتفاضه 4/2/1380

(?)- خطبه های نماز جمعه 5/7/1370

(?)- بیانات در چهارمین کنفرانس حمایت از ملت فلسطین 14/12/1387

(?)- پیام به مناسبت شهادت شیخ احمد یاسین 3/1/1383

(?)- بیانات در دیدار مسئولان و شخصیت‌های علمی سیاسی (17/1/1389)

(??)- بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى‏ در سومین کنفرانس بین‏المللى قدس و حمایت از  فلسطین 25/1/1385

مطالب مرتبط

هشدار سردبیر یک روزنامه عربی به اعراب؛

اگر امور را اصلاح نکنید سرنوشت قرقیزستان در انتظار شماست

ما در این کشورها شاهد موروثی شدن حکومت ها و سکوت رسانه ای و دیکتاتوری هستیم و علاوه بر آن بسیاری از حکام ما از بیماری های لاعلاج رنج می برند و همه این ها کشورهایمان را برای وقوع شورش های به مراتب سنگین تر آماده می کند و البته موفقیت ملت ها در کشورهای عربی بسیار زودتر از مردم قرقیزستان خواهد بود اگر سران کشورهای عربی به خود نیایند و همچنان به حمایت های کشورهایی مثل آمریکا دل خوش کرده باشند.

واکنش رسانه های منطقه به دستاورد هسته ای "نسل سوم " ایران

" الزمان" نیز در این باره نوشت : اعلام دستیابی ایران به بسته 60 هزارتایی دستگاه های گریز از مرکز و اعلام تست های موفق بوشهر و به نتیجه رسیدن تست های فردو و از سوی دیگر سخنان تهدیدآمیز احمدی نژاد آهنگی است که بزودی صدای آن در سراسر منطقه به گوش خواهد رسید.. "الرای العام" می نویسد : سخنان بسیار تند احمدی نژاد مبنی بر قطع کردن دست بیگانگانگان و تهدید کنندگان ایران تنها این موضوع را روشن می کند که تهران دشمنان خود را با همان سلاحی که با آن تهدید می شود ، تهدید کرده است

 

?-مناره، عکس  یا مجسمه آتاتورک، و پرچم ترکیه. این سه چیزی است که در ورود به استانبول به چشم شما می خورد و به هر جای این شهر که می روی جلو چشم شماست. به هر سو که نظری بیفکنی، حتما، پرچم قرمزی خواهی دید و مناره یا مناره هایی و عکس یا مجسمه آتا ترکی. درست به عکس تهران که نه ایرانی است، نه اسلامی، نه انقلابی!

2-بانگ اذان را هر جای استانبول که باشی، به وقت نماز، می شنوی .درست به عکس تهران!

3-دارو خانه های استانبول بیش از حد معمول خلوت بود. در مجموع در یک هفته ای که آنجا بودیم کمتر از تعداد انگشتان یک دست مشتری داخل داروخانه هایی دیدم که از جلو آنها می گذشتم. از بقیه افراد گروهمان هم که پرسیدم این مطلب را تایید کردند.سِِِوءال من از همه آنان این بود که : "چرا دارو خانه های تهران این همه شلوغ است و داروخانه های استانبول این همه خلوت؟"جواب ها متفاوت بود، تا حدودی، اما همه با حسرت و تاسف همراه .

4- مغازه دارهای استانبول، با مواردی نادری استثنا، کالا هایشان را به دو قیمت می فروختند: قیمتی میلی برای مسافران خارجی و قیمتی ثابت برای مردم شهر. اگر شما مسافر باشید، هر بار یک کالای مشخص را باید به قیمتی بخرید که میل فرو شنده آن را تعیین می کند . این امر اغلب ذهن مرابه سه امر و نسبت آنها با هم مشغول می کرد:اخلاق، انحطاط، توسعه. و پیداست که به هیچ نتیجه ای هم         نر سیدم . قبلا فکر می کردم پیشرفت بدون اخلاق نا ممکن است و توسعه، وامی هم به اخلاق دارد، و یا شاید تعاملی با آن و انحطاط و بی اخلاقی برادرند . حالا می دیدم ترکیه از ما پیشرفته تر است امادر انحطاط اخلاقی تفاوتی با ما ندارد.

5-در استانبول از زنان و مردان خیابانی خبری نبود.در طول این هفته، فقط دو بار دیدم که ماشینی برای رهگذری بوق بزند. گاهی از نظرم می گذشت که شاید تهران آنقدر مساله دارد که ما فرومایگان خیابانی را یا نمی بینیم یا مساله نمی دانیم .

6- حالا که مساله ای  از مسایل تهران گفتیم، بد نیست این هم بگوییم که در اغلب خیابان های استانبول از تراکم خودرو ها خبری نبود، مگر در ساعاتی بسیار محدود، آنهم نه به حجم ترافیک تهران .رفتار های خطر آفرین رانندگان و مردم عادی هم تفاوت بسیار  تأسف آوری با تهران داشت.

7-از رفتار و پوشش غیر طبیعی می شد فهمید که آن فرد به احتمال زیاد ایرانی است، نه مسافری اروپایی، آسیایی، و یا شهروندی ترکیه ای.

8-در این مسافرت، اغلب به این می اندیشیدم که آیا :"توسعه و دموکراسی لزوما از فلسفه شروع می شود ؟" مشکل این بود که مصداق استانبول نمی توانست هیچ کمکی به من بکند .یکی به این دلیل که من از تاریخ توسعه کشور ترکیه خبر نداشتم و دیگر اینکه نمی دانستم حالا کار دموکراسی و توسعه در این شهر و کشور به کجا رسیده است .

9-مسافران دیگر کشورها بیشتر در کار تفریح بودند و تماشا، یا از موزهای با می دیدند یا اثری تاریخی و یا در حال آزمودن اختصاصی های استانبول (غذاها، شیرینی ها و...) هموطنان ما اما بیشتر در کار خریدن بودند.سراغ ایرانی را در استانبول بیشتر باید در پاساژ ها و بازار ها می گرفتی .

10- نوجوانان ایرانی گروه ما بیشتر به پیرمردها شبیه بودند :آرام، متین، موقر. همچون مردی سالخورده . مثل زبان این متنی که من می نویسم :زبان و بیان پیرمردها، زبانی لبریز از ترس.  ترس از آزمودن نیازموده ها، ترس از خطاهای مبادای احتمالی،  ترس از خروج از هنجار های سنتی، ترس از ... . نوجوانان دیگر کشور اما  نوجوان بودند و نوجوانی می کردند. مثلا اتاق های همسایه ما هرگز متوجه نشدند که پسر شانزده ساله ما چند روز در اتاق بغلی آنها مسکن گزیده است، اما همه طبقه ما لحظه ورود و خروج و ساعت حضور نوجوانان هلندی در هتل را درک می کردند .عین زندگی بودند این نوجوانان  .

11-جالب این که تمام بیست نفر همراهان ما با این نوجوانان مخالف بودند :چه سنتی چه مدرن و چه مذهبی چه لاییک. دیدم در این مورد، همه با هم موافقند .هیچ یک به این نوجوانان اجازه نمی دادند خودشان باشند و همه از آنان می خواستند پنجاه سال بیشتر داشته باشند. ظاهرا در پارادایمی که ما در ذیل آن "انسان" را تبیین می کنیم، این کلمه یک معنا بیشتر ندارد: پیرمرد!

12-مسجد های استانبول همه عین هم بود، هم در شکل و هم در رنگ. انگار همه را به یک قالب ریخته بودند. رنگ و  نمای مساجد هم جدی بود و عبوس .این مساجد، حتی مسجد سلطان احمد، بیش از آن که نماینده هنر و اندیشه باشد، نمودی از سخت کوشی و تلاش بود.