سیاست دوگانه یک سیاستمدار

مروری بر اظهارات جدید آقای هاشمی

همانطور که آقای هاشمی گفتند و همه می‌دانیم، عربستان یکی از مهمترین متحدان عراق در جنگ با ایران بود. سابق? حج خونین سال شصت و شش هم که جزء کارنام? درخشان حکومت سعودی است. به این لیست موارد دیگری هم می‌توان اضافه کرد که همه‌شان مؤید خصومت آل سعود با ایران است. شاید بهترین دلیل برای اثبات این ادعا، نوع رفتار ایشان با شیعیان بحرین باشد که پس از سالها...

بولتن نیوز: سه شنبه، بیست و یکم تیر هزار و سیصد و نود. انتشار مصاحب? دیگری از آقای هاشمی رفسنجانی و باز هم دوگانگی و مواضع کج‌دار و مریز. موضوع مصاحبه در مورد مقایسه سیاست خارجی دولت‌های نهم و دهم با سیاست خارجی دولت‌های در اصطلاح سازندگی و مثلاً اصلاحات.

در ابتدای مصاحبه از ایشان می‌شنویم که: «از نظر خودم، فکر می‌کنم رویه فعلی {در سیاست‌ خارجی} مطلوب نیست. البته آقایان در اظهارات خود می‌گویند می‌خواهیم با همه دنیا رابطه داشته باشیم و همکاری کنیم. در صحبت، با حرف‌های دولت‌های گذشته فرقی ندارد. ولی عمل کردن به این خواست آن گونه نیست که الان آقایان رفتار می‌کنند. بالاخره بی‌جهت نیست که روابط ما با کشورهای همسایه در این مقطع این‌گونه تیره شده است.»

سوالی در همین ابتدا در ذهن ایجاد می‌شود و آن اینکه: تعریف آقای هاشمی از کشورهای دنیا چیست؟ این "هم? کشورهای دنیا" که ایشان مدعی‌اند در دولت‌های قبلی و فعلی حرف از ارتباط با ایشان زده می‌شود، شامل چه کشورهایی است؟ آیا امریکا و انگلستان و وابستگان فکری و اقتصادی ایشان، هم? دنیا هستند یا کشورهای افریقایی و آمریکای لاتین، ترکیه و سوریه و عراق و کشورهای قفقاز که از قضا همسای? ما نیز هستند، شامل این "هم? کشورهای دنیا" می‌شوند؟

به نظر می‌رسد معیار انقلاب اسلامی برای ارتباط با  کشورهای دنیا و همسایگان مرزی با معیار آقای هاشمی از این مورد فرق زیادی دارد و همین قضیه باعث می‌شود که ایشان افزایش رابط? ایران با دنیا را نبینند و گیر بدهند به رابطه با عربستان و این کشور معلوم‌الحال، بشود تنها همسای? ما.

در ادام? مصاحبه، ایشان به ذکر خاطراتی از زمان ریاست جمهوری‌شان می‌پردازند و به موضوع رابط? مجدد ایران و عربستان پس از جنگ تحمیلی اشاره می‌کنند: «در دوران جنگ اینها حمایت‌های صریحی از صدام می‌کردند ... بعد از جنگ طبیعی بود که وضع ما در اوقات تلخی‌ها بدتر شود. ولی روابط دوستانه‌ای برقرار کردیم. از زمان دولت ما شروع شد ... در عرف دیپلماتیک هست که سران کشورها با تشریفات خاص وارد شوند. تیم حفاظتی ملک عبدالله هم خیلی احتیاط می‌کردند. پس از پایان یکی از جلسات کنفرانس می‌خواستیم به ضیافت نخست وزیر پاکستان در دفتر ایشان برویم. ایشان سوار ماشین من ‌شد ...»

همانطور که آقای هاشمی گفتند و همه می‌دانیم، عربستان یکی از مهمترین متحدان عراق در جنگ با ایران بود. سابق? حج خونین سال شصت و شش هم که جزء کارنام? درخشان حکومت سعودی است. به این لیست موارد دیگری هم می‌توان اضافه کرد که همه‌شان مؤید خصومت آل سعود با ایران است. شاید بهترین دلیل برای اثبات این ادعا، نوع رفتار ایشان با شیعیان بحرین باشد که پس از سالها، نوعی جنگ غیرمستقیم را با ایران در بحرین انجام می ‌دهد. حال جای تعجب دارد که چرا باید از آغاز ارتباط با این دولت آنقدر مسرور شد و از اینکه جلوی خونریزی‌های آنها مقاومت شده، این همه ناراحتی و نگرانی بوجود می‌آید؟

سپس ایشان به رابطه با سایر کشورها در زمان دولت سازندگی اشاره می‌کنند: «الان داریم خاطرات سال ?? را آماده می‌کنیم که چاپ شود. در این سال جنگ تمام شده و امام هم رحلت کرده بودند. از روزی که قرار شد نامزد ریاست جمهوری شوم و تا زمانی که انتخاب شدم، خاطرات خوبی دارم. می‌بینم مسابقه بود که سران کشورها به ایران بیایند. فضای واقعاً مطلوبی شده بود. همه تابوها شکسته و همه راهها باز شده بود. خیلی راحت می‌توانستیم اعتبار و تکنولوژی بگیریم. مسیر هموار شده بود.»

سوالی که بعد از خواندن این مطالب به ذهن می‌رسد این است که ارتباط با کدام کشورها؟ انتخاب این کشورها طبق کدام اصول سیاست خارجه اسلامی و انقلابی صورت پذیرفته؟ کدام معیار اسلامی به ما می‌گوید که سعی کن با استعمارگران ارتباط داشته باشی اما کشورهای اسلامی را که هنوز پیشرفت مادی زیادی ندارند، خیلی تحویل نگیر؟ ای کاش به شکلی جواب سوال‌های‌مان را از ایشان می‌گرفتیم.

اما تعجب برانگیزترین جای مصاحب? آقای هاشمی جایی است که می‌گوید: «درباره رفتار آمریکایی‌ها هم شما که در وزارت امور خارجه بودید، بیشتر از من می‌دانید که علی‌رغم آن حالت تهاجمی دوران جنگ، حرف‌هایی می‌زدند که نشان از تغییر مواضع آنها و نرم شدن سیاست‌های خشن در خیلی از زمینه‌ها داشت. ما در ایران کمی تلخ جواب می‌دادیم که تابع سیاست رهبری بودیم. ایشان موافق نبودند. البته تا آن مقدار که من ملایمت می‌کردم، آنها جلو می‌آمدند. شاید اگر با آمریکا هم مثل اروپا رفتار می‌کردیم، مشکلات کمتری برای ما پیش می‌آمد.»

گویی آقای هاشمی خیلی دوست دارد به هر بهانه‌ای این چنین عنوان کند که بین وی و رهبر انقلاب فاصل? عقیدتی وجود دارد. و البته در این مقایسه، توپ را به زمین رهبری بیندازد و با مشکل‌نمایی از مسائل مختلف، علل مشکلات را به آقا نسبت دهد. نمی‌دانم در برابر صراحت لهج? آقای هاشمی که چنین حرف می‌زنند باید از چه عبارتی استفاده کرد؟ نمی‌دانم دم خروس مخالفت ایشان با رهبری را باور کنیم یا قسم حضرت ابوالفضل همگامی با ولایت وی را؟ در هر صورت تاریخ انقلاب نشان داده تلخی‌های آقا برای مخالفت رابطه با امریکا علت معقولی داشته و اگر بنا به نظر آقای هاشمی با این کشور استعمارگر ارتباط مجددی برقرار می‌کردیم، الان اوباما بود که برای ما تصمیم می‌گرفت. آیا شعار وحدت که وی خود را منادی آن می‌داند با این اظهارات عملی می‌شود؟ آیا این صحبت‌ها، کف? ترازوی موضع‌گیری‌های آقای هاشمی را به سمت افراد و جریان‌های مسئله‌دار و معلوم‌الحال سنگین نمی‌کند؟

در انتهای مصاحب? ایشان می‌خوانیم که: «چند سال پیش من در سفر به عربستان و دیدار با ملک عبدالله از برخورد بد مسئولان عربستانی با حجاج ایرانی در فرودگاه‌ها و به خصوص در قبرستان بقیع گله کردم و ایشان هم پذیرفت که این مسئله به نفع ما و آنها نیست و دستور رفع آن برخوردها را داد که حضور آزادانه زنان در بقیع یکی از آثار آن بود و به خواست شورای عالی امنیت و مسئولان حج با بحث‌های زیاد، ساختاری برای همکاری دو کشور در مسائل فیمابین عراق و افغانستان و لبنان و فلسطین تنظیم شد که مسئولان ذیربط نخواستند عملی کنند. پس از برگشت من به ایران، هر روز در روزنامه‌های وابسته به آنان خبرهای دروغی درباره پشت صحنه برخورد آنان با حجاج ایرانی منتشر می‌شد تا جایی که وزیر امور خارجه ما در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت که عربستانی‌ها هنگام ورود آیت‌الله ری‌شهری، در فرودگاه برخورد بدی داشتند و حتی ایشان را بازرسی بدنی کردند. این موضوع برایم خیلی تلخ بود. چون برخلاف توافقات ما در عربستان بود. از آقای ری‌شهری پرسیدم که موضوع چه بود؟ ایشان گفت: اصلاً چنین نیست. خود آقای ری‌شهری تلفنی از آقای متکی پرسید که چرا این حرف را زدی؟ ایشان در جواب گفت: من تحت فشار بودم که این حرف را بگویم.»

معلوم نیست چطور آقای هاشمی با این همه سابق? انقلابی و مدیریتی در مقامات عالی کشوری می‌توانند چنین خلاف واقع صحبت کنند. زیرا تنها دو روز بعد از بیان اظهارات بالا، آقای متکی اصل ماجرا را تکذیب کرده و گفته‌اند که نه تماسی با من گرفته شده و نه فشاری روی من بوده و اتفاقی که برای آقای ری‌شهری افتاده، صحت دارد. با توجه به گذشت? آقای هاشمی، تنها احتمالی که می‌توان داد این است که اخبار را به اشتباه در اختیار ایشان می‌گذارند که چنین اظهار نظر می‌کنند وگرنه این همه فاصله بین حقیقت و ادعاهای بیان شده، به هیچ‌وجه قابل توجیه نیست.

در هر صورت کسی منکر اشتباهات مختلف دولت فعلی نیست اما این باعث نمی‌شود تا نقاط مثبت موجود را ندید و دائم بر طبل مخالفت کوبید. در ضمن در دولت خود آقای هاشمی هم کلی مشکل وجود داشته که کسی نمی‌تواند وجود آنها را توهمی فرض کند. به طور مثال حجت الاسلام و المسلمین روانبخش، دبیر سیاسی هفته نامه پرتو و عضو هئیت علمی موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره) در قسمتی از مصاحبه‌ای که چند روز پیش داشتند می‌گویند که: «شما تظاهرات مردم اسلام شهر را فراموش کرده اید که سرکوب آنها با دستور آقای هاشمی صورت گرفت تا به زور سیاستهای تعدیل اقتصادی شان را جلو ببرند. سرکوب مردم کوی طلاب مشهد را فراموش کرده اید، سرکوب مردم قزوین را یادتان رفته است. آن اعتراضات مردم به سیاستهای تعدیل اقتصادی اقای هاشمی بود که یکی از مسئولین می گفت سفارش باتوم از خارج از کشور داده بودند که بتوانند این نوع اعتراضات مردمی را سرکوب کنند. بله این اقایان حافظه کوتاه مدتشان یاری شان نمی کند تا حقایق را ببینند. دولت دهم بیشترین خدمت را برای عموم مردم بویژه اقشار کم در آمد و مستضعف جامعه انجام داده است.»

آنچه در این مقطع زمانی مهم است، پیروی از ولایت فقیه زمان، کم کردن اختلافات و حمایت از نهادهای قانونی جمهوری اسلامی است که حتماً بزرگان انقلاب، برای انجام چنین کاری اولویت دارند و کوچکترین تزلزل ایشان در این امور، باعث انحرافات بزرگ‌تر در سایر افراد می‌شود. امید است که چنین نشود

کدخبر: ?????

تاریخ انتشار: ?? تیر ???? - ??:??

خاندانی که همه وزیر شدند (+عکس)

خاندان «آموزگار» تا پیش از فروپاشی رژیم شاهنشاهی، از مردان نامدار ایران بودند که در مناصب و مشاغل مهم فعالیت می کردند.

 

آخرین نمازجمعه ای که احمدی?نژادرفت کی بود؟

شنبه ?? تیر ???? ساعت ??:??

< type="text/java">

? نظر

برخی اعضای هیات دولت به عنوان مستمع یا سخنران پیش از خطبه?ها در نماز جمعه حضور می?یابند.

به گزارش خبرآنلاین، آخرین نمونه از این دست، سخنرانی پیش از خطبه?های وزیر اطلاعات در نماز جمعه دیروز تهران بود که وزرای ارشاد، راه و شهرسازی و معاون اول رئیس?جمهور نیز مستمعان دولتی آن در صف اول نماز جمعه بودند.

با این حال مدت?هاست که رئیس جمهور شخصا در نماز جمعه حضور نیافته است. این در حالی است که پیش از این او حتی اگر سخنران پیش از خطبه?ها هم نبود، گاهی به عنوان مستمع در میان نمازگزاران دیده می?شد.???

محمود احمدی نژاد در حالی به غایب یکساله نماز جمعه?های کشور تبدیل شده است که در این مدت از تریبون نماز جمعه نسبت به برخی مواضع شخص وی و یا نزدیکانش در دولت انتقاداتی شده است. از انتقاد به طرح مکتب ایرانی و بی توجهی به اجرای قانون عفاف و حجاب گرفته تا انتقاد به لغو طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه?ها که در نماز جمعه دو هفته پیش سراسر کشور به نقد کشیده شد.

آخرین باری که احمدی?نژاد سخنران پیش از خطبه?های نماز جمعه بود، ?? بهمن ماه سال گذشته بود. البته سخنرانی وی در میدان آزادی برگزار شد و نماز جمعه به امامت آیتالله صدیقی در دانشگاه تهران اقامه شد. اما ستاد اقامه نماز جمعه رئیس?جمهور را سخنران پیش از خطبه?ها معرفی کرد و او هم با تشریح بخشی از برنامه?هایش برای هدفمندی یارانه?ها گفت که مجددا با مردم در اینباره سخن می‌گوید. رئیس?جمهور همچنین خبر داد که «اولین انسان ایرانی تا قبل از سال‌‌1400با پرتابگر ساخت ایران به فضا می‌رود».
البته او دو بار در سال ??، در تریبون نماز جمعه تهران حاضر شد. او در ?? شهریور ماه نیز سخنران پیش از خطبه?ها بود و محورسخنانش را تحولات جهانی قرار داد و گفت: «آمریکا و رژیم صهیونیستی با برگزاری مذاکرات سازش بدنبال جنایات جدید هستند» و «امروز دولت‌های آمریکایی و اروپایی قادر به سرپا نگهداشتن خود نیستند».

حضور رئیس?جمهور در نماز جمعه تهران در سال ?? - سال برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دهم- نیز به دو سخنرانی در شهریورماه (? و ?? شهریورماه) خلاصه می?شود. او در اولین سخنرانی?اش در این دوره زمانی از تاکیدش بر اجرای عدالت سخن گفته و خواستار رای اعتماد مجلس به تمامی کابینه?اش شد و در دومی هم که به مناسبت روز قدس سخنرانی می?کرد، تاکید کرد که مردم منطقه تسلیم رژیم صهیونیستی نخواهند شد

آخوندی که روی تخته عکس خدا می کشد!

شنبه ?? تیر ???? ساعت ??:??

< type="text/java">

? نظر

به گزارش مشرق ، از جمله اینکه وی دو اشکال در محضر امام خمینی (ره) به ایشان گرفته و امام هم در پاسخ فرمودند "تامل می‌کنم"، که نشان از انتقادپذیری بالای امام داشته است.

مهمترین بخشهای این مصاحبه که توسط مجله پاسدار اسلام انجام شده را در زیر بخوانید:

اولین بار پای تخت سیاه

اولین بار ماه رمضانی بدر کاشان بود یک تخته رنگ و رو رفته شکسته مدرسه‌ای بود در مشهد هم که اولین کارمان بود، تخته سیاه نداشتیم، رفتیم یک مقوا پیدا کردیم و بازغال نوشتیم و با جورابمان پاک کردیم! دورتادور آخوند نشسته بود.
حالا چطور شده که شما به فکر زندگی من افتادید؟ مثل اینکه بوی مرگ می‌آید، همه یاد من افتادند! راز استفاده از تخته سیاه، نه تخته وایت بورد

چرا همیشه با گچ روی تخته می‌نویسید و با وایت بورد که راحت‌تر است نمی‌نویسید؟
وایت بورد تازه پیدا شده ما از قدیم تخت سیاه داشتیم، نیتم این است که به مردم بگویم که با ساده‌ترین وسایل هم می‌شود ده‌ها سال کار کرد.

دو خاطره جالب از امام خمینی (ره)

یک خاطره اینکه رفتم نجف درس بخوانم، یک سال و دو ماه آنجا ماندم. می‌خواستم بیایم ایران و پول نداشتم. به آقای حلیمی گفتم، آقای حلیمی گفت بروم به امام بگویم که یک همشهری داریم، اگر پول دارید به او بدهید. می‌گفت وقتی به امام گفتم، امام یک لحظه مکث کرد و گفت هرچی توی جیبم هست مال شما. همه جیبش را گشت و دید ?? تومان است و آن را به من داد. این اولین پولی بود که از امام گرفتم. اولین شهریه‌ای که از امام گرفتیم، ?? تا یک تومنی بود که آقای شیخ حسن صانعی آورد مدرسه، اولین تقسیمی ما بود.

نجف که بودیم، حاج آقا مصطفی به پسر آقای خویی تلفنی زد که ما را از ترکیه آوردند بغداد؛ شما یک خانه بگیرید که ما بیاییم آنجا. من با آقای خویی رابطه نداشتم ولی این تلفن را شنیدم و پرسیدم آیت الله خمینی الان بغداد است؟ رفتیم وارسی کردیم و گفتند بله. چند تا طلبه شدیم و پولی را روی هم گذاشتیم و رفتیم. ما جزء انقلابی‌ها نبودیم، طلبه عادی بودیم. ??-?? نفری شدیم و پولی روی هم گذاشتیم و یک مینی بوس کرایه کردیم و به مسافرخانه‌ای در کاظمین رفتیم. این خاطره را تا حالا جایی ننوشته‌ام و به کسی نگفته‌ام. الان یادم آمد. خلاصه رفتیم مسافرخانه و پرسیدیم: «آیت الله خمینی آمده اینجا؟» گفتند: «بله غروب بود که آقایی آمد وگفت من خمینی هستم. یک اطاق به من بدهید. گفتم خمینی که در ایران انقلاب کرده، رفته ترکیه، گفت: من همانم. هواپیما مرا آورده بغداد و‌‌ رها کرده و رفته.» می‌گفت: «وقتی دیدم آقای خمینی است، دیدم مسافرخانه درشان ایشان نیست و بردیمشان خانه.»

استراحت شهید مطهری در منزل قرائتی

ایشان چند هفته‌ای، پنجشنبه‌ها تقریبا مرتب می‌آمد منزل ما. ناهار می‌خورد و بعد استراحت می‌کرد من برای اینکه بچه‌ها سروصدا نکنند، دو تا دختر کوچولویم را بغل می‌کردم و در کوچه‌های قم راه می‌بردم ایشان یک ساعت می‌خوابید و چای می‌خورد و من توی ماشینش می‌نشستم. یک بنز مشکی قدیمی داشت. توی ماشین می‌نشستم و تا حضرت حرم عبدالعظیم از ایشان سوال می‌کردم.

تو نماینده من در نهضت سوادآموزی هستی!

وقتی ما رفتیم تلویزیون، امام بحث‌های ما را دید و خوشحال شد یک سالی گذشت حاج احمد آقا می‌گفت امام از برنامه تو خوشش می‌آید. من در راه برگشت از جبهه، نزدیک خرم آباد بودم که رادیو را روشن کردم و دیدم امام می‌گوید تو نماینده من در نهضت سوادآموزی هستی.

قالی ??? هزارتومانی که یک میلیون می‌ارزد!

یک زمانی امام پولی برای من فرستاد. امام دوبار برای من پول فرستاد. یک بار ??? تومان، یک بار ?? تومان. ??? تومان در آن زمان پول خوبی بود و با آن دو تا قالی برای دو تا دختر‌هایم خریدم که الان آن دو تا قالی یکی یک میلیون بیشتر می‌ارزد، یک بار پیغام فرستادم که من شرعا فقیر نیستم. فرمود که این پول برای فقرا نیست، این هدیه است.

دو اشکالی که قرائتی به امام گرفت!

یک بار خدمت امام رسیدم و گفتم: «کسی روی شما اشکال داشته باشد طوری نیست؟» فرمود: «نه» گفتم: «من روی شما دو تا اشکال دارم. خجالت می‌کشم چراغ قوه به خورشید بیندازم ولی در ذهنم هست.» پرسید: «چیست؟»
گفتم: «شما یک جاهایی نماینده می‌گذارید که ضرورت ندارد. مثلا نهضت سوادآموزی چه خطری داشت که نماینده گذاشتید یا هلال احمر که باید به سیل زده‌ها پتو بدهد، چه خطری داشت که آقای غیوری را گذاشتید؟ آن وقت دو سه جا که خیلی اهمیت دارند، نماینده ندارید.»
فرمودند: «کجا؟» گفتم: «اطاق پخش تلویزیون. اینکه چه برنامه‌هایی پخش می‌شوند، خیلی مهم است. یکی هم کتابهای درسی آموزش و پرورش. میلیون‌ها کتاب چاپ می‌شود و بچه‌ها سطر به سطر می‌خوانند. توی این کتاب‌ها چیست؟ شما در دروازه‌های فکری نسل نو، نماینده ندارید و آن وقت در نهضت سوادآموزی برای آب بابای پیرزن‌ها نماینده دارید.»

یک بار هم در جمعیت بودم و داشتم می‌رفتم، امام فرمود به ایشان بگویید بیاید داخل. خود امام فرمود و ما رفتیم خدمتشان. بعد به امام گفتم: «یک دقیقه اجازه بدهید غیبت کنم.» امام تأنّی کرد و گفت: «خیلی خب! یک دقیقه غیبت کنید.» و از سروش گفتم که نماینده امام در شورای انقلاب فرهنگی بود و کارش درست نبود. به امام گفتم: «گاهی اوقات ممکن است حیوانات زود‌تر از آدم‌ها زلزله را بفهمند!» چون توهین به امام بود که حالا یه بچه طلبه برود آنجا و این حرف را درباره نماینده ایشان بزند.

من می‌شوم آخوند اطفال مثل پزشک اطفال!

حدود سطح را که خواندم و داشت تمام می‌شد، فکری بودم که چه طور آخوندی بشوم؟ آخوند از دفتر عقد و ازدواج گرفته تا منبری‌های دهه‌ای، تا درس، فقیه، فیلسوف، عارف. نگاهی کردم به شاخه‌های روحانیت و گفتم من می‌شوم آخوند اطفال، مثل پزشک اطفال. نمونه هم نداشت چون آن زمان آقای راستگو هم نبود. بالاخره توی کوچه و محله‌مان در خانه‌ها را زدم، گفتم بچه‌ها بیایید برایتان قصه بگویم. ماه رمضانی بود و بچه‌ها را صدا زدم و قرار گذاشتم فردا شب در مسجد، مسجدی بود با زیلوهای خاکی، نه آقا داشت و نه مستمع. گفتم وعدهء ما توی مسجد. رفتیم و حدود ?? دقیقه نشستیم و هیچ کس نیامد. گفتم خدایا! بی‌کسی ما را قبول کن. خواستیم بلند شویم، یکی از جوان‌ها آمد. گفتم تو گفتی می‌آیم. الان حدود ?? دقیقه است که من آمده‌ام و شما نیامده‌اید. گفت چند دقیقه بنشینید می‌روم و دو سه نفر را می‌آورم. گفتم باشد. رفت و هفت نفر را آورد. ده دقیقه برای آن‌ها صحبت کردم و قصه‌ای را تعریف کردم و گفتم اگر خوب بود فردا شب هم بیایید و رفقایتان را هم بیاورید. هفت تا شد ده تا و بیست تا و سی تا و چهل تا. همگی هم در حد ??- ?? سال.

یک تخته سیاه گذاشته عکس خدا را می‌کشد!

آمدیم قم، آقای صلواتی مسجدی داشت به نام مسجد رضاییه رفتم به اقای صلواتی گفتم شما مرا می‌شناسید؟ گفت بله، گفتم بلند شوید و بگویید من این شیخ را می‌شناسم. فردا که می‌آیید مسجد برای نماز، بچه‌تان را هم بیاورید. آقای صلواتی بلند شد و مرا معرفی کرد. فردا شب دو سه نفر بچه‌هایشان را آوردند. با آن بچه‌ها جلسه داشتیم، جلسات رونق گرفتند و آن‌ها را کشاندیم به خانه‌ها. خانه آقای مشکینی پشت میدان میوه فروش‌ها بود و بچه ایشان هم می‌آمد. درس‌هایمان را نشان پدرش داد. پدرش ما را می‌شناخت. گفت: من می‌خواهم بیایم جلسه بچه‌ها. گفتم باشد. یک شب خودمان رفتیم آقای مشکینی را آوردیم جلسه بچه‌ها. دور اتاق یک مشت بچه ??- ?? ساله نشسته بودیم، ما هم روی تخته سیاه درس نبوت گفتیم. آقای مشکینی قاطی بچه‌ها نشست گوش کرد. جلسه که تمام شد گفت: «آقای قرائتی! بیا یک معامله‌ای بکنیم. تو ثواب جلسه این بچه‌ها را به من بده و من در مسجد امام یک درس شلوغ دارم و همه طلبه‌اند. من ثواب آن درس را می‌دهم به تو.»

آقای مشکینی رفت روی منبر از ما تجلیل کرد. بعد سه تا طلبه آمدند جلسه ما، بعد رفتند به بقیه طلبه‌ها گفتند و شدند ده تا و بیست تا. کم کم یک اطاق شد دو تا اطاق و کف حیاط پر شد! خود آیت الله مشکینی گاهی اوقات می‌آمد توی حیاط ما نماز می‌خواند. گفتند خانه قرائتی چه خبر است که غروب‌ها پر از آخوند می‌شود؟! یکی گفت نمی‌دانم. به نظرم یک تخته سیاه گذاشته عکس خدا را می‌کشد.

وقتی آیت الله خامنه‌ای من را به خانه‌اش برد

قبل از انقلاب جلسهء ما وقتی رشد کرد و سی، چهل تا جوان شدند، ما موفق به زیارت مشهد‌الرضا علیه‌السلام شدیم. به امام رضا (ع) عرض کردم آمده‌ایم زیارت و باید زود برگردیم و به جلسهء کاشان برسیم، ولی دوست داریم چند روزی در مشهد بمانیم. هنوز از حرم بیرون نیامده بودیم که یک سید روحانی که در آن زمان دبیر بود، من را دید. او من را می‌شناخت. گفت این‌جا سمینار دبیران تعلیمات دینی است و من به آن‌جا می‌روم، شما هم با ما بیا. من گفتم من که دبیر نیستم. گفت باشد، بیا برویم.

ما به فلکهء آب رفتیم و منتظر تاکسی بودیم که یک ماشین ترمز کرد. یک روحانی پشت فرمان بود. آن سید را شناخت و سوارش کرد. ما را هم سوار کرد. بعد معلوم شد این روحانی عزیز دکتر باهنر است؛ نخست‌وزیر شهید دولت شهید رجایی. بنده اسم دکتر باهنر را شنیده بودم. وقتی این دوست ما به ایشان گفتند که این قرائتی است، گفت عجب! آن قرائتی که در کاشان جوان‌ها را جمع می‌کند، شمائید؟ گفتم: من هستم.
خلاصه پشت عبای آقای باهنر به سمینار رفتیم. دیدیم جمعیت سنگینی از دبیران تعلمیات دینی جمع شده‌اند و افرادی را دعوت کرده‌اند؛ از جمله دکتر بهشتی، استاد مطهری، آقای خامنه‌ای و ... ما صحنه را که دیدیم، گفتیم می‌شود ? دقیقه هم به ما وقت بدهید؟ من یک طرحی دارم. گفتند باشد. رفتیم روی سن و گفتیم. آن‌ها هم خیلی پسندیدند.
صادقی نامی هم بود در آن جلسه که بعد از انقلاب نمایندهء مشهد شد و شهید شد. ایشان چهل دقیقه وقت داشت که وقتش را به من داد. من آنجا معرکه‌ای گرفتم از بحث‌های درجهء یکمان. جمعیت هم بسیار خندیدند. بعد از این بحث، حضرت آقای خامنه‌ای آمدند. خب من آن‌وقت ایشان را نمی‌شناختم. گفتند من یک مسجدی دارم در مشهد؛ مسجد امام حسن مجتبی (ع) که رژیم آن را تعطیل کرده است. من منبرم ممنوع است. شما بیا و بعد از نمازِ من همین تخته‌سیاه را بگذار و کلاس‌داری کن. الان هم بیا برویم خانهء ما.
از‌‌ همان جلسه آیت‌الله خامنه‌ای ما را برد خانه‌اش. چند شبی در خانه‌ی ایشان می‌خوابیدم و صبح‌ها در مسجد صحبت می‌کردم. به این ترتیب آغاز آشنایی ما با ایشان این بود که ما به امام‌رضا (ع) متوسل شدیم که جلسه می‌‌خواهیم. سیدی ما را از حرم به فلکهء آب برد و از فلکهء ‌آب به همراه شهید باهنر به سمینار رفتیم، از سمینار به همراه آیت‌الله خامنه‌ای به خانه‌شان رفتیم.

صبح جلسه‌ای برای بچه‌ها می‌خواستیم، شب جلسه برای جوان‌های انقلابی جور شد و این آشنایی ما ادامه پیدا کرده و ما از ارادتمندان ایشان هستیم. یا امام رضا (ع)!

کره زمین را به ما بده!

یک بار رفتم حرم امام رضا (ع) دیدم حرم خیلی خلوت است گفتم یا امام رضا (ع)! ما چند سال پیش از شما یکی جلسه برای بچه‌ها خواستیم، شبش جلسه جوان‌ها را دادی، بعد هم همه ایران را خواستیم، به ما دادی. حالا یک کار دیگه کن. کره زمین را به ما بده! تمام دنیا را در اختیار ما بگذار.

بعد به خودم گفتم خب! حالا تو که داری این حرف‌ها را می‌زنی، خودت چه عرضه‌ای داری؟ شکنجه شدی؟ برای اسلام خون دادی؟ سیلی خوردی؟ حلم داری؟ خُلق داری؟ تقوا داری؟ نماز شب خوان هستی؟ دیدم نه، هیچ کدام از این‌ها را ندارمو یک آدم معمولی هستم، ولی تا دلتان بخواهد ضعف دارم، ترس دارم، بخل دارم. گفتم یا امام رضا (ع) یک چیزی می‌گویم خواستی بدهی، نخواستی ندهی، چون دعا خیلی بزرگ است. اگر دادی خیلی رئوفی و اگر هم ندادی خیلی حکیمی. بعد یک مثل برای امام رضا (ع) زدم که آدم حکیم، زعفران را توی سطل زباله نمی‌ریزد. من با این صفات بدی که دارم، پر از آشغالم و می‌گویم کره زمین را در اختیار من بگذار درست مثل این است که بگویم زعفران را توی سطل زباله بریز، پس اگر ندادی حکیمی و اگر دادی رئوفی.
قصه گذشت دیدم تفسیر ما به ?? زبان ترجمه شد و حرف‌هایمان از رادیوهای برون مرزی پخش شد

کد خبر: ??????

تاریخ انتشار: ?? تیر ???? - ??:??